4 tot 6 jaar
Een boom vol herinneringen - Britta Teckentrup
Een voor een komen de dieren van het bos naar Vos toe. Ze zijn verdrietig want niemand kan zich een leven zonder hem voorstellen. Uil verbreekt als eerste de stilte en hij deelt een herinnering aan Vos:`Elke herfst hielden we een wedstrijd wie de meeste vallende bladeren kon vangen´. Ook Muis deelt een herinnering waarvan de andere dieren een warm gevoel vanbinnen krijgen.´Een voor een vertellen de dieren een mooi verhaal over Vos, en bij elke herinnering kwam er een lach op hun gezicht. Vos was heel belangrijk geweest in hun leven.´ Tijdens het vertellen groeit er een plantje op de plek waar Vos stierf, een plantje dat bij iedere herinnering groter wordt en in de loop der tijd uitgroeit tot een mooie boom:´een boom gemaakt van mooie herinneringen aan Vos´.
In de boom groeit een nieuwe generatie dieren op en vinden de oude vrienden van Vos een schaduwrijke plek.´De boom zorgde voor iedereen die van Vos gehouden had. En zo bleef Vos voor altijd in hun leven.´
De Duitse illustratrice Britta Teckentrup, die lange tijd in Engeland woonde en werkte, maakte het boek. Haar boeken, tientallen, worden over de hele wereld uitgegeven en veelvuldig bekroond. In Nederland kwamen in 2013 haar prentenboeken Snel naar huis, jij kleine muis en het zoekboek Een dag in de haven uit.
Dit verhaal begint in de winter, Vos sterft in de sneeuw. Terwijl de dieren toestromen wordt Vosjes lichaam bedekt door de sneeuw. Als de dieren hun herinneringen delen zijn deze te zien op de illustraties, bijvoorbeeld het spelen met de bladeren in de herfst of het samen genieten van een mooie zonsondergang. In de witte winterwereld valt ineens een kleine oranje loot op die groeit op de plek waar Vos ligt. De dieren gaan er omheen zitten en de loot neemt de vorm aan van een oranje boom die, als hij groot is, duidelijk opvalt. Aan het einde van het verhaal ziet de lezer wat er gaande is in die grote oranje boom en dat is heel wat.
Een boom vol herinneringen lijkt vooral geschikt om te lezen bij het overlijden van een ouder iemand, bijvoorbeeld een opa of oma.Vos is klaar met leven, hij (of zij) vindt het tijd om te gaan. Voor de achterblijvers is dat verdrietig maar de herinneringen houden Vos levend. De boom, die deze herinneringen symboliseert, is niet hetzelfde als Vos, maar blijft toch veel geven aan degenen die van Vos gehouden hebben. Jonge kinderen zullen deze symboliek niet doorzien en dat hoeft ook niet. Het beeld van de boom is een troostrijk beeld. Later zullen ze begrijpen dat ook een overleden persoon een plaats in je leven kan hebben en houden.
Er zijn twee minpuntjes aan het boek. Het is jammer dat Vos op alle illustraties er hetzelfde uitziet, er is niet te zien dat hij zo oud geworden is dat de dood hem niet meer afschrikt. Het tweede minpuntje is de beschrijving van de dood als een ´diepe slaap voor altijd´. Voor veel kinderen is het verwarrend als de dood met slaap vergeleken wordt. Uit slaap kun je immers ontwaken, maar dood is voor altijd.
Een boom vol herinneringen
In de boom groeit een nieuwe generatie dieren op en vinden de oude vrienden van Vos een schaduwrijke plek.´De boom zorgde voor iedereen die van Vos gehouden had. En zo bleef Vos voor altijd in hun leven.´
De Duitse illustratrice Britta Teckentrup, die lange tijd in Engeland woonde en werkte, maakte het boek. Haar boeken, tientallen, worden over de hele wereld uitgegeven en veelvuldig bekroond. In Nederland kwamen in 2013 haar prentenboeken Snel naar huis, jij kleine muis en het zoekboek Een dag in de haven uit.
Dit verhaal begint in de winter, Vos sterft in de sneeuw. Terwijl de dieren toestromen wordt Vosjes lichaam bedekt door de sneeuw. Als de dieren hun herinneringen delen zijn deze te zien op de illustraties, bijvoorbeeld het spelen met de bladeren in de herfst of het samen genieten van een mooie zonsondergang. In de witte winterwereld valt ineens een kleine oranje loot op die groeit op de plek waar Vos ligt. De dieren gaan er omheen zitten en de loot neemt de vorm aan van een oranje boom die, als hij groot is, duidelijk opvalt. Aan het einde van het verhaal ziet de lezer wat er gaande is in die grote oranje boom en dat is heel wat.
Een boom vol herinneringen lijkt vooral geschikt om te lezen bij het overlijden van een ouder iemand, bijvoorbeeld een opa of oma.Vos is klaar met leven, hij (of zij) vindt het tijd om te gaan. Voor de achterblijvers is dat verdrietig maar de herinneringen houden Vos levend. De boom, die deze herinneringen symboliseert, is niet hetzelfde als Vos, maar blijft toch veel geven aan degenen die van Vos gehouden hebben. Jonge kinderen zullen deze symboliek niet doorzien en dat hoeft ook niet. Het beeld van de boom is een troostrijk beeld. Later zullen ze begrijpen dat ook een overleden persoon een plaats in je leven kan hebben en houden.
Er zijn twee minpuntjes aan het boek. Het is jammer dat Vos op alle illustraties er hetzelfde uitziet, er is niet te zien dat hij zo oud geworden is dat de dood hem niet meer afschrikt. Het tweede minpuntje is de beschrijving van de dood als een ´diepe slaap voor altijd´. Voor veel kinderen is het verwarrend als de dood met slaap vergeleken wordt. Uit slaap kun je immers ontwaken, maar dood is voor altijd.
