Dries en de weerwolf - Annie M.G.Schmidt

 

Annie M.G.Schmidt overleed twintig jaar geleden, maar haar boeken zijn nog altijd populair, mede omdat haar uitgever Querido jaarlijks extra aandacht voor haar werk vraagt in de Annie M.G Schmidt-week. Ook houdt de uitgeverij haar werk levend door het regelmatig van nieuwe illustraties te laten voorzien. Dit jaar is Schmidts eerste boek Abeltje voor het eerst uitgebracht met illustraties van Philip Hopman, die daarmee in de voetsporen treedt van Wim Bijmoer en Thé Tjong-Khing.
In de Annie M.G.Schmidt-week verschijnt er ook altijd een prentenboekje in oblongformaat met een van Schmidts verhalen of gedichten. Dit jaar is dat het verhaal Dries en de weerwolf. Volgens de uitgever schreef Schmidt het in al 1948. Het verhaal was opgenomen in de bloemlezing Het beest met de achternaam (1968) en heette toen Dries versloeg de weerwolf. Wim Bijmoer maakte er een zwart-wit illustratie bij.

Het verhaal gaat over een weerwolf ´groot en verschrikkelijk´ met ogen die vuur sproeien, een tong met karteltjes en lange scherpe tanden. Regelmatig komt hij dreigend de berg af, bonst met zijn poten tegen ramen en deuren en eet geiten en konijnen op. Als hij op een dag de oude overgrootmoeder van de gemeentesecretaris opvreet wordt er ingegrepen: een grote groep sterke mannen trekt naar het hol van de Weerwolf met ´zeisen en bijlen en houwelen en spiesen en sabels en messen en broodzagen´. De missie wordt echter een jammerlijke mislukking.
De kleine Dries wil zich daar niet bij neerleggen:´moet die lelijke Weerwolf nu weer onze geiten en overgrootmoeders gaan opeten?´ Hij sluipt stiekem weg om voor altijd met de Weerwolf af te rekenen.

Het valt op hoe levendig Schmidts taal nog altijd is. Haar opsommingen zijn grappig, haar omschrijvingen van de Weerwolf laat de lezers sidderen en ook haar milde humor ontbreekt niet. Zo sluit de gemeentesecretaris zich aan bij de groep dappere mannen, maar hij loopt wel achteraan´want hij is een voorzichtig man.´ Als de groep wegvlucht loopt hij vooraan, al beweert hij bij terugkomst dat hij wel in zijn eentje verder had gedurfd (`maar dat was niet zo´ vertrouwt Schmidt de lezer toe). Dat uiteindelijk de kleine Dries de Weerwolf verslaat, met een stukje klapkauwgom, zullen ook de kinderen van nu weten te waarderen.
Er zijn kleine veranderingen in de oorspronkelijke tekst aangebracht, zo zijn een aantal woorden vervangen. Gruwzaam wordt bijvoorbeeld gruwelijk en de gemeentesecretaris is niet langer behoedzaam, maar voorzichtig. Ook is er niet langer sprake van ´blijdschap in het dorp´, maar ´alle mensen in het dorp waren dolblij´.

Illustrator Martijn van der Linden krijgt in het boek alle ruimte. Blauwgrijstinten overheersen, want het verhaal speelt zich af in het Muiskleurig Gebergte. De Weerwolf is direct herkenbaar als wolf met zijn grote bek, zijn gele klauwen en zijn scherpe tanden. Van der Linden heeft hem een grof streepjespatroon gegeven. De mensen in het dorp hebben karakteristieke koppen met bijpassende hoofddeksels. De kordate Dries maakt indruk als hij vastberaden op de erg grote weerwolf afloopt. Natuurlijk laat Van der Linden ook duidelijk zien hoe de Weerwolf verstrikt raakt in de klapkauwgom.

Dries en de weerwolf
Annie M.G.Schmidt (tekst) en Martijn van der Linden (illustraties)

Querido, 2016