4 tot 6 jaar
Naar de wolven - Anna Woltz
Fabeltje, een hond, is de hoofdpersoon in het prentenboek Naar de wolven van Anna Woltz. Fabeltje’s leven verandert als zijn bazen zomaar een nieuw speeltje in huis halen. Het speeltje vraagt veel aandacht (en krijgt dat ook) en het mag alles. Benjamin heet het speeltje en Fabeltje wil van hem af. Daarom sluipt hij ‘s nachts naar het wiegje en nodigt Benjamin uit met hem mee te gaan. Samen vliegen ze naar de wolven.
Jaloezie bij de komst van een baby is geen origineel onderwerp, maar Woltz werkt het knap uit. In dit verhaal is het niet een ouder broertje of zusje dat jaloers is, maar een hond. Dat geeft een prettige vrijheid, want dit verhaal over een huisdier dat moet wennen aan de komst van een baby zou ook best kunnen gaan over de gevoelens van oudere broertjes of zusjes. De lezer mag zelf bepalen in hoeverre hij of zij zich identificeert met het hoofdpersonage. Ook de voorlezer heeft, als hij dat wil, tal van mogelijkheden om een gesprek te beginnen over de vaak ingewikkelde kluwen aan emoties en gevoelens die de geboorte van een broertje of zusje kan losmaken.
De tekst van het verhaal laat veel ruimte voor interpretatie, Woltz is geen schrijfster die alles benoemt. Dat maakt het verhaal voor jonge kinderen te moeilijk omdat ze zich nog niet genoeg in de gedachtewereld van een ander kunnen inleven.
Ingrid en Dieter Schubert ondersteunen met hun prachtige illustraties op speelse wijze het verhaal. Zo zien we Fabeltje in het begin van het verhaal als een koning boven op een stapel kussens zitten. Diezelfde kussens zien we later op een groot bed, ze beschermen baby Benjamin. Fabeltje zien we dan ook, hij ligt in zijn hondenmand. Het is duidelijk dat de rollen in het gezin anders zijn geworden.
De schilderijen op de muren zijn ook het bekijken waard. We zien hoe de foto’s van Benjamin de foto’s van Fabeltje naar een minder prominente plek verwijzen. Grappig is ook de verwijzing naar het verhaal van Roodkapje als Fabeltje met een rood mutsje in zijn bek naar de wieg van Benjamin loopt waarboven een schilderij hangt met een scene uit het bekende sprookje.
De Schuberts verzachten met hun tekeningen de soms pittige inhoud van het verhaal, vooral door te laten zien dat Benjamin alles wat hem overkomt zichtbaar interessant en leuk vindt. Ook het kleurgebruik blijft licht en warm, zelfs in de nacht is er altijd nog ergens een lichtpunt.
Uiteindelijk besluit Fabeltje Benjamin niet bij de wolven achter te laten. Hij verzoent zich met zijn nieuwe baasje en dat kunnen we zien omdat ze nu samen bovenop de stapel kussens zitten. De orde is hersteld, iedereen weet weer dat Fabeltje de liefste is: 'Dat wist de baas met het korte haar. Dat wist de baas met het lange haar. En dat wist de baas zonder haar.'
Er is er maar een die daar soms aan twijfelt.
Naar de wolven
Anna Woltz (tekst) en Ingrid & Dieter Schubert (illustraties)
Querido, 2019
