De kortste dag - Susan Cooper

Carson Ellis, in 2017 bekroond met een Zilveren Palet voor het Kek iz tak?, illustreert in dit prentenboek het gedicht De kortste dag van Susan Cooper. Traditiegetrouw is deze tekst de opening van een reeks Britse theatervoorstelling in de kerstperiode. De originele Engelse tekst staat achter in het boek en is vertaald door Imme Dros. Het gedicht beschrijft hoe mensen al eeuwen lang feest vieren als de zon zich weer laat zien na een donkere periode en het 'slapende land' weer tot leven komt. Het begint zo:

‘De kortste dag kwam, en het jaar ging om.
En overal, eeuw na eeuw, in een wereld wit van sneeuw,
begonnen mensen te zingen, om het donker te verdringen.
Buiten maakten ze lichtjes in de bomen,
in de huizen zou dennengroen komen.’ 

In een nawoord licht Cooper de essentie van haar gedicht toe en verwijst daarin naar de vele tradities overal ter wereld waarin licht het symbool is voor eeuwig leven. De uitleg wringt als Cooper verwijst naar het Joodse feest Chanoeka en Hindoestaanse feest Divali omdat haar gedicht vooral verwijst naar westerse wintertradities, zoals Kerstmis en het begin van een nieuw jaar in de sneeuw.
De illustraties van Ellis zijn sfeervol. In donkere landschappen zien we eenvoudig weergegeven mensen aan het werk en aan het feesten. Veelal zijn de illustraties een spel tussen licht en donker en zien we hoe vuur of de zon de duisternis verdringt.

De kortste dag
Susan Cooper (vertaald door Imme Dros) met illustraties van Carson Ellis

Leopold, 2019