Over durven, eerlijk delen en een bijzondere wandeling in het bos

Vaardigheden veroveren en anderen laten zien hoe goed je iets al kunt is een belangrijk item voor kleuters. Maar het ondernemen van nieuwe dingen is soms eng en moeilijk en daar gaat het prentenboek Coco kan het! van Loes Riphagen over.
Coco is een vogeltje dat samen met haar moeder in een nest woont. Op een dag moet Coco gaan vliegen, maar ze durft niet. Stel je voor, ze zou heel hard kunnen vallen en op de grond kan wel een kat zitten. Toch wil Coco graag vliegen: ‘Als ik vlieg kan ik eindelijk eten wat ik zelf wil en mooie vormen vliegen met mijn vriendjes’. Coco moeders helpt een handje en ze geeft Coco ‘hupsakee’ een schop onder haar kont. Natuurlijk loopt het goed af.
Riphagens tekeningen zijn speels en warm. Ze zet haar figuren en hun omgeving stevig neer, vaak tegen een egaal gekleurde achtergrond en soms tegen een levendig weergegeven groene bosomgeving. Met ogenschijnlijk simpele middelen, als een oogopslag of een lijntje in de snavel, is duidelijk te zien wat de vogels voelen en dat geeft een mooie aanvulling op de tekst.
Riphagen is een eigenzinnige prentenboekmaker die er niet voor terugdeinst een liefdevolle moedervogel te tekenen die met een ferme schop haar kind helpt een uitdagende stap te nemen. Ook laat Riphagen duidelijk zien dat vogels wormen eten en wat de wormen daarvan vinden.

Coco kan het!
Loes Riphagen
Gottmer, 2019 






Eerlijk delen is best lastig en menig kleuter worstelt daarmee. In het prentenboek Eén voor jou, twee voor mij staat dit thema centraal.
Beer vindt drie paddenstoelen die zijn vriend Wezel tot een heerlijke maaltijd verwerkt. Als de vrienden aan tafel zitten worden ze het er niet over eens hoe de paddenstoelen verdeeld moeten worden. Beer vindt dat hij de derde paddenstoel mag hebben omdat hij zo groot is of omdat hij de paddenstoelen gevonden heeft. Maar ook Wezel heeft goede argumenten om de overblijvende paddenstoel op te eisen. Het probleem lost zich vanzelf op, al zijn zowel Beer als Wezel van mening dat dit geen eerlijke oplossing is.
De rust keert weer, Beer en Wezel genieten van hun paddenstoel en er is zelfs een toetje, aardbeien. Het zijn er drie…
Het verhaal is grappig getekend en er is veel te zien. Zo lijken op het eerste gezicht de schutbladen hetzelfde, maar wie beter kijkt ziet dat er tijd verstreken tussen het eerste en het laatste blad. Het gekibbel van Beer en Wezel is grappig en herkenbaar. Dit boek heel geschikt om het thema ‘eerlijk delen’ met een vrolijke insteek te bespreken.

Eén voor jou, twee voor mij
Jörg Mühle
Gottmer, 2019



Vos schrikt zich een hoedje als hij de nieuwe opdracht op het schoolbord ziet: ‘Laat je verzameling zien op school’. Al zijn klasgenoten hebben een verzameling, behalve Vos. Gelukkig weet zijn vader een oplossing ‘In het bos vind je altijd precies wat je nodig hebt’ zegt hij. Dus trekken vader en zoon het bos in en dat wordt een heel avontuur. Uiteindelijk vindt Vos zijn verzameling en de spreekbeurt wordt een groot succes.
De illustraties van de Amerikaanse illustrator Doug Salati zijn heel sfeervol. Vooral de tocht door het bos is prachtig weergegeven in warme kleuren en vol beweging. Het is echt een herfstboek waarin de schoonheid van het herfstbos een belangrijke rol speelt. Ook de dieren zijn prachtig getekend. Hartverwarmend zijn de illustraties waarin duidelijk te zien is hoeveel vader Vos en Vos van elkaar houden. Een fijn warm prentenboek om kille herfstdagen mee op te warmen.

Hallo-o-o daarboven!
Matthew Farina, vertaald door Naomi Tieman met illustraties van Doug Salati
Samsara, 2019