De rots van boven - Jon Klassen


Jon Klassen is terug met een geweldig prentenboek, De rots van boven. Het is een verhaal in vier delen: de rots, de val, de toekomst en de zonsondergang. Het verhaal wordt verteld in korte, bijna absurdistische dialogen en prachtige beelden. Het is een spannend en ook grappig verhaal over noodlot, vriendschap en toekomstdromen.

Het verhaal begint bij een schildpad. Hij staat bij een bloem en maakt een statement:
Ik sta heel graag op deze plek. Dit is mijn lievelingsplek. Ik wil nooit meer ergens anders staan.’ Als we de bladzijde omslaan zien er waar het boek zijn titel aan ontleent; er valt een enorme rots uit lucht, die vooralsnog niet landt.
Het verhaal gaat verder. Er verschijnt een gordeldier. De schildpad nodigt hem uit ook op zijn lievelingsplek te komen staan. Maar het gordeldier heeft daar een slecht gevoel bij en gaat een andere plek proberen om te kijken of die beter voelt. Er komt ook nog een slang die een plekje zoekt. Al snel is er discussie over wie nu de beste plek heeft. Ondertussen is die rots nog steeds niet neergekomen. Als dit uiteindelijk gebeurt loopt het door een toevallige samenloop van omstandigheden voor alle dieren goed af.
Nu ligt er een dus een rots. De schildpad klimt erop, valt en komt ongelukkig terecht. Hulpeloos ligt hij op zijn rug, maar hulp om overeind te komen aanvaart hij niet.
In het volgende hoofdstuk is het gordeldier op de rots geklommen. Hij zit daar met zijn ogen dicht en stelt zich de toekomst voor. De schildpad doet mee. Het wordt een mooie toekomst tot zich een merkwaardig wezen meldt.
In het laatste deel komt alles samen. Deze keer zitten het gordeldier en de slang op ‘een goede plek’ en herhaalt zich een scene uit het eerste verhaal waarin de afstand tot elkaar om elkaar te kunnen begrijpen een belangrijke rol speelt. Er is geen ruimte voor drie onder de rots en de schildpad trekt zich terug. Dat doet hij niet zonder commentaar, hij draalt en laat opvallend doorschemeren dat hij misschien wel nooit meer terugkomt. Weer weet hij zijn noodlot te ontlopen.

Het verhaal ontrolt zich in woord en beeld, deze laten zich niet scheiden. De illustraties zijn sober en prachtig van kleur. De drie personages zijn natuurlijk met een hoed afgebeeld, een knipoog naar eerder werk van Klassen. Weer valt op hoe goed hij met schijnbaar simpele middelen een stemming weer kan geven. De stand van de ogen speelt hierin een belangrijke rol.
De korte teksten in combinatie met de illustraties schuren hier en daar en worden daardoor licht absurdistisch. Volwassenen zullen bij het lezen van het boek wellicht denken het werk van Samuel Beckett. Kinderen kunnen echter probleemloos aan de diepere laag in de tekst voorbij gaan en genieten van een verhaal over een schildpad en zijn vrienden, een schildpad die opvallend veel geluk heeft. Oudere kinderen en volwassenen kunnen in de tekst een uitnodiging zien om na te denken over noodlot, omgaan met onzekerheid, vriendschap en toekomstdromen.

De rots van boven is een knap gemaakt sfeervol prentenboek. Een verhaal in beeld en tekst dat de spanning weet op te voeren en ook grappig is. Een boek voor groot en klein.

De rots van boven
Jon Klassen
Gottmer, 2021

© Jon Klassen