Een bril voor Vos - Daan Remmerts de Vries

Een bril voor Vos is alweer het vijfde prentenboek waarin Vos de hoofdrol speelt. Deze keer vindt hij in het bos een bril. Hij zet de bril op zijn hoofd en bekijkt zichzelf in een plas:
‘Alles was nu vaag geworden, de vormen en kleuren liepen door elkaar… Maar wél zag hij er héél wijs uit. Vos voelde zich een stuk slimmer dan eerst. Ja, die bril ging hij voorlopig dragen!’
Omdat Vos niet goed kan zien met de bril op zijn neus loopt hij tegen van alles aan en ook is het moeilijk om zijn huis terug te vinden. Toch blijkt het dragen van de bril ook een voordeel te hebben: je raakt nog eens met iemand in gesprek.

Zoals altijd bij Daan Remmerts de Vries is de taal in zijn prentenboek om van te smullen, niet voor niets kreeg hij in 2021 de Theo Thijssenprijs voor kinder-en jeugdliteratuur. Zo loopt Vos struikelend en botsend door het zweverige bos en verkeert hij met een lotgenoot in een mistig niks met dansende kleuren. Ook in de dialogen zien we een vrolijk taalspel, hier en daar zelfs met een filosofische ondertoon. Zo merkt de eveneens slechtziende gesprekspartner van Vos op dat gewoon wat contact van dier tot dier zo fijn is, maar dat andere dieren vaak schrikken van zijn uiterlijk. ‘Dat komt omdat die beesten niet goed kijken, die zien alleen de buitenkant. Maar niet...wat erachter zit'.

Op de tekeningen zien we de omgeving op twee manieren, zoals Vos die ziet met de bril op en hoe die wereld eruitziet bij scherp zicht. Zo speelt Remmerts de Vries met beeld en tekst en maakt hij slim gebruik van het feit dat de lezer meer ziet dan Vos.
Als de gesprekspartners uiteindelijk elkaar goed kunnen zien raken ze in beide in paniek en maken dat ze wegkomen. Op de laatste tekening zien we dat het daar niet eindigt en de dieren toch een manier hebben gevonden om met elkaar in gesprek te blijven.

Een bril voor Vos
Daan Remmerts de Vries
Gottmer, 2025

© Daan Remmerts de Vries