12 tot 15 jaar
Het ziekste spelletje ooit - Edward van de Vendel
Als je bijna zestien bent draait het leven om lol trappen, sporten, vrienden, meisjes, een baantje en school. Zo zag het leven van Roy Looman er ook uit tot hij een rare bult in zijn nek ontdekt. Lymfeklierkanker.
Het verhaal van Roy en zijn gevecht om beter te worden wordt in het boek Het ziekste spelletje ooit verteld door Edward van de Vendel. Het boek verscheen eerder onder de titel Het kankerkampioenschap voor junioren. De heruitgave is opgenomen in de Slash-reeks, een serie boeken waarin jongeren hun levensverhaal delen met een jeugdboekenschrijver die van het verhaal een boek maakt. Deze serie begon in 2008 en raakte een beetje in het slop. Gelukkig krijgt dit initiatief nu een herstart. Oude titels worden opgefrist en er verschijnen ook weer nieuwe titels.
Terug naar het verhaal van Roy Looman. In het boek wordt hij Max genoemd.
Max ontdekt een rare bolling iets boven het sleutelbeen. Aanvankelijk denken de artsen aan een ontsteking, maar het is lymfeklierkanker. Het is goed te behandelen en de genezingskans is 90%. Max besluit direct te gaan vechten voor zijn leven: ´Dit wordt misschien mijn ziekste spelletje ooit, maar ik kan heel slecht tegen mijn verlies, dat weten jullie´. Max krijgt chemotherapie. Hij voelt zich beroerd, moe en hij heeft last van nare bijwerkingen. Na acht maanden moet de kanker in Max zijn meerdere erkennen: ´Makker, dit heb je verloren. Maar je hebt je een waardige tegenstander betoond.´ Alles lijkt overwonnen en Max kan zijn oude leven weer oppakken. Maar leven na kanker blijkt hard werken. Max krijgt na ruim een jaar angstaanvallen en dit tweede ‘angstkampioenschap voor junioren´ beschrijft Max als ‘een krankzinnige combinatie van wedstrijden, zonder regels en zonder voorspelbaar verloop’. Een zware strijd dus, waar hij geen rekening mee had gehouden
Van de Vendel geeft Max een authentieke stem. De inleiding zet direct de toon: ‘Ik vertel het hele verhaal, ik vertel alles wat er gebeurd is. Ik weet nu dat dat belangrijk is. Er komt bloed in voor en het gaat flink stinken. Maar er is ook vriendschap en liefde en zo. O, en als je volhoudt beloof ik je dit: aan het eind ga ik naakt.’
Het verhaal wordt chronologisch verteld, soms onderbroken door een zijsprongetje om iets toe te lichten. Het boek leest als een trein. Max deelt alles: zijn optimisme, zijn pijn, zijn verdriet, zijn angst en zijn mooie momenten. Max heeft ook oog voor zijn omgeving en ziet hoe de ziekte zijn ouders, grootouders, vrienden en anderen beïnvloedt. Zijn vrienden spelen een unieke rol. Zij vragen niks en ze zijn niet geïnteresseerd in ziekenhuisdetails. Hun commentaar op tegenslag is kort en gemeend (´Kut´) om vervolgens tot belangrijker zaken over te gaan: voetbal en meisjes. Bart, Ward en Kevin zijn voor Max het lijntje naar het normale leven.
Als de kanker weg is en alles zijn gewone gang lijkt te gaan doemen er ineens een aantal witte pagina´s in het boek op. Het geeft aan dat er nog een pijnlijk punt besproken moet worden: de angstaanvallen. Max merkt dat de mensen in zijn omgeving er grote moeite mee hebben. Zijn ouders vinden dat hij de ellendige periode achter zich moet laten (´Het gaat erom dat je op een andere manier gaat denken.´) Max begrijpt de boodschap, zijn ouders trekken het niet om hem nog een keer zo intensief te ondersteunen bij een nieuw gevecht.
Later blijkt dat angstaanvallen vaak voorkomen bij jongeren die genezen zijn van kanker omdat ze zich veelal meteen in de strijd gooien en nauwelijks nadenken over wat er allemaal gebeurt en de angst om dood te gaan op dat moment niet onder ogen zien. Met hulp van een psycholoog gaat Max opnieuw de strijd aan om gezond te worden.
Het ziekste spelletje ooit is een eerlijk verhaal dat boeit vanaf het begin. Je hoort echt de stem een zestienjarige die zijn toehoorders afwisselend laat lachen en huilen.
Inmiddels is Max/Roy volwassen en arts. Ook is hij actief voor de Stichting Kinderen Kankervrij (KiKa).
