Nooit denk ik aan niets - Hans & Monique Hagen

 

Hans en Monique Hagen maakten al eerder samen met vooraanstaande illustratoren prachtige poëzieprentenboeken waarvan Jij bent de liefste(Querido, 2000) de bekendste is. Deze keer is het Charlotte Dematons die de gedichten van het echtpaar Hagen illustreerde. Dematons is vooral bekend van haar prentenboeken Sinterklaas en Nederland
In Nooit denk ik aan niets gaan de gedichten onder andere over emoties (bang, boos, blij), over grote levensthema´s (liefde, dood, de hemel, God), over kleine vreugdes (zweven in de zweefmolen, haantje de voorste zijn) en over verwondering.  
Emoties lenen zich goed om uit te drukken in klankrijke woorden:´rode knetter dynamiet/ takkenbijter kakkepiet/ stekkert kukert slakkensop/ de boze bui knalt uit mijn kop/ hou op hou op hou op//´ 
Filosofisch getinte gedichten vragen om een ander soort woorden, om gewone woorden die in handen van de Hagens ineens tot nadenken aanzetten:´ik denk nooit aan niets/ want als ik dat probeer/ denk ik stiekem toch aan iets// ooit ben ik met denken klaar/ dan weet ik alles/ van nul en niets en nergens/ dan ben ik een wetenaar//´ 
Mooi zijn de gedichten over verlies; over de knuffel die eenzaam achterbleef en de dood van een huisdier:´mijn kat kan niet meer spelen/ ik aai zijn koude oortjes/ en het neusje van fluweel/ ik hoor hem niet meer spinnen/ hij wordt nooit meer heel´// Dit gedicht wordt gevolgd door twee filosofisch getinte gedichten met vragen over de hemel en over god:´zou er een god zijn/ en als er een is/ waar is hij dan van/ van water of van glas/ van zilver of van goud/ is god doorzichtig/ en als hij in de spiegel kijkt/ wat ziet hij dan/een kind een vrouw een man//´ 

In het prentenboek zijn de illustraties van Dematons meer dan een plaatje bij het gedicht. Ze vertellen een eigen verhaal dat soms verder gaat dan de tekst. Zo ziet de lezer dat de vergeten knuffel weer in de juiste armen terecht komt en ook dat er een nieuwe kat is. Soms geeft de illustratie een leuke toevoeging op het gedicht. Zoals het grote ei op de verkeerstoren dat een logisch gevolg is van de veronderstelling in het gedicht. 
Er is veel te ontdekken in de details, zoals een zeemeermin, een bekend prentenboek of een van de vele verwijzingen naar beroemde kunstvoorwerpen. Erg leuk is ook dat verschillende locaties terugkomen, zoals een huis uit een straat of het interieur van de slaapkamer. 

Niet alle gedichten zullen door kleuters begrepen worden, maar daar groeien ze wel in. Nooit denk ik aan niets is eigenlijk een boek voor iedereen. Een bijzonder mooi boek. 

Nooit denk ik aan niets 
Hans en Monique Hagen (tekst) en Charlotte Dematons (ill) 


Querido, 2015