De Witte Ruimte - Michaël Boele van Hensbroek

                                                        

De veertienjarige Janneke staat in de rij en wordt gemaand door te lopen. Ze heeft geen idee waar ze is. Dat wordt pas duidelijk als ze aan de beurt is en van harte welkom wordt geheten in de wereld die begint nadat je bent overleden. Janneke is in de ´Witte Ruimte´ en daar kan ze uitproberen waar ze naar haar dood uiteindelijk naar toe wil. Ze krijgt een ring met twee stenen die haar toegang geeft tot de hemel, de hel, de sterrenvlucht, het niets of reïncarnatie. Janneke begint haar avontuur met een kortstondige reïncarnatie als konijn en dat gaat bijna fout. Als ze terugkeert naar de Witte Ruimte vindt Janneke een leeftijdgenote, Shiva, afkomstig uit India. De meisjes worden vriendinnen. Shiva vertelt over Pieter, ook een leeftijdgenoot, die onverwacht besloot in de sterrenvlucht te blijven. De meisjes vragen zich af of dit wel vrijwillig gebeurde. Ze besluiten op onderzoek uit te gaan.
Michaël Boele van Hensbroek is kinderarts en hij verzon dit verhaal voor zijn eigen kinderen. Maar het verhaal bleef hangen en hij besloot het op te schrijven. Het is een goed doordacht verhaal met oog voor detail. Zo wordt gaandeweg duidelijk hoe lang je in de Witte Ruimte mag blijven, hoe het komt dat taalverschillen geen rol spelen, dat je als volwassenen niet zomaar naar de hemel kunt en dat het reilen en zeilen in de Witte Ruimte veel lijkt op het runnen van een modern bedrijf met de bijbehorende problemen als werkdruk en werknemers die niet goed functioneren. Gelukkig maar dat alles niet perfect functioneert, want anders was er geen verhaal. Zo doen de meisjes onderzoek naar Pieters plotselinge verdwijning, zetten ze een reddingsoperatie op touw, krijgen ze problemen in de hel en vinden ze een illegale weg in de hemel. Ook besluit Janneke, tegen het advies van haar vrienden in, op droomdate te gaan. Daar heeft ze eenmalig de mogelijkheid om via een droom contact te maken met haar familie.
Boele van Hensbroek beschrijft ook Jannekes rouwproces. Eerst wil ze niet aan de achterblijvers denken en eigenlijk ook niet weten hoe ze gestoven is, maar gaandeweg zet ze zich hiermee uiteen met een verrassende afloop.
Het verhaal is westers georiënteerd, ondanks dat een van de hoofdpersonen uit India komt. Boele van Hensbroek lijkt niet veel aandacht te hebben besteed aan Shiva´s Hindoestaanse achtergrond. Zo laat hij haar zeggen dat ze naar een hindoegodin is vernoemd, maar Shiva is een god. Ook laat hij Shiva aan Janneke vragen wat de hemel is omdat zij dat begrip niet zou kennen, maar ook het hindoeïsme kent zijn vorm van hemel en hel.
Boele van Hensbroek is een verhalenverteller en het boek leest dan ook makkelijk weg. Hier en daar had hij vaker van het show don´t tell- principe gebruik kunnen maken, maar echt storend is dit niet.

De Witte Ruimte is een spannend verhaal gesitueerd in een unieke setting. Het boek nodigt uit om over de dood en wat daarna komt na te denken en te praten.

De Witte Ruimte
Michaël Boele van Hensbroek

Schrijverspunt, 2015