4 tot 6 jaar
Het Gouden Boek van Rintje - Sieb Posthuma
De verhalen over foxterriër Rintje zijn gebaseerd op Posthuma’s eigen hondje. Toen hij zijn pup ophaalde in 1994 hoorde hij op weg naar huis dat Rintje Ritsma kampioen op de 1500 meter was geworden en hij besloot zijn hondje naar de schaatser te vernoemen.
Het eerste verhaal over Rintje werd in 2001 uitgegeven bij Lemniscaat. Het verhaal werd opgemerkt door NRC Handelsblad die Posthuma uitnodigde wekelijks een Rintje-verhaal te schrijven. Ruim tien jaar voldeed Posthuma aan dat verzoek.
Het eerste verhaal in het Gouden Boek is ook het eerste Rintje-verhaal dat Posthuma maakte. Hierin kan Rintje zijn bot nergens vinden, hoe hard hij ook snuffelt. Ook kan hij de bloemen niet ruiken of de broodjes bij de bakker. Zelfs een lekkere drol ruikt nergens naar. Rintje moet naar de dokter. In het tweede verhaal, uit 2004, gaat Rintje met zijn moeder en zijn vriendjes Henriette en Tobias (de een yorkshire en de ander een teckel) naar een groot en druk warenhuis. Rintje let niet goed op als hij iets lekkers ruikt en hij raakt zijn moeder kwijt. Hulp durft hij niet te vragen nadat hij de bewaking heeft horen praten over loslopende jonge honden die naar het asiel worden gebracht. Er is een lange speurtocht nodig voor hij weer met zijn moeder herenigd wordt. In het laatste verhaal, Rintje maakt ruzie (2005) zijn Rintje en zijn vrienden ongehoorzaam. Als hun ouders het niet goed vinden dat ze deelnemen aan een zangwedstrijd op de televisie lopen ze weg.
De wereld van Rintje is een idyllische wereld, een tijdloze plek met een eigen werkelijkheid. Het is een hondenwereld, waar de volwassenen op twee poten lopen, kleren dragen en doen wat mensen doen. Rintje is een gewoon hondje: hij draagt geen kleding en hij plast bijvoorbeeld buiten tegen een boom. Rintjes moeder is een soort oermoeder, een moeder die er altijd is en waar je altijd bij kunt schuilen. Zelf zei Posthuma daarover: ‘ik wilde geen politiek correcte moeder met een baan en een hectisch leven. Rintjes moeder staat gewoon de hele dag met een schort om taarten te bakken’.
Het is leuk om te zien hoe Posthuma’s stijl in de Rintje-verhalen zich heeft ontwikkeld. We zien in de latere verhalen dat Rintje en zijn moeder hun definitieve vorm vinden en ook zien we dat de omgeving gedetailleerder wordt. Posthuma werkt met inkt, pen en ecoline en creëert daarmee een kleurrijke omgeving. Vooral in de laatste twee verhalen zien we veel details in de tekeningen, waarvan er veel verwijzen naar typische hondendingen, zoals de ornamenten op een gebouw of de bordjes in de trein. Alle figuren die Posthuma tekent, honden in allerlei formaten en gekleed in diverse stijlen, zijn om van te smullen. Ook omdat Posthuma hun stemming zo goed weet te treffen. De illustraties van Posthuma vervelen nooit.
Het Gouden Boek van Rintje is een fijne bundel met drie heerlijke verhalen over de vrolijke beweeglijke foxterriër. Het tekenwerk van Sieb Posthuma is tijdloos en blijft fantastisch.
Het Gouden Boek van Rintje
Sieb Posthuma
Rubinstein, 2019
