Tijger - Jan Jutte

Josefien, een wat oudere vrouw, wandelt door een winters bos. Daar ontmoet ze Tijger. Aanvankelijk schrikt ze van het grote dier, maar hij is vriendelijk en hij gaat graag met haar mee naar huis. Josefien en Tijger worden vrienden. De bewoners van het stadje hebben eerst wat moeite met Tijgers aanwezigheid, maar dat komt helemaal goed. Op een dag verliest Tijger zijn strepen, het gaat niet goed met hem. Tijger wil weer tijger zijn en terug naar zijn land, ver weg.

Het plot van het verhaal is eenvoudig, maar heeft wel de mooie boodschap dat je soms iemand van wie je veel houdt los moet laten. Josefien en ook Tijger kunnen dat, al hoort daar natuurlijk ook verdriet bij. Het is wel fijn dat Josefien na enige tijd opnieuw een dier ontmoet dat haar liefde goed kan gebruiken.
     De illustraties zijn zoals we van Jan Jutte zijn gewend. Mooie composities, verrassend lijnenspel en prachtig kleurgebruik. De gezichtsuitdrukkingen zijn goed getroffen, zowel van Tijger als van de mensen. Jutte schreef bij zijn illustraties een korte tekst, maar dat is eigenlijk niet nodig, ook zonder tekst is duidelijk wat er gebeurt. Jammer dat hier en daar het fraaie werk van Jutte tekort wordt gedaan door een lelijke paginavouw die een aantal keer dwars door Tijger loopt.

Tijger
Jan Jutte

Lemniscaat, 2019