Het verlangen van de prins - Marco Kunst


Lode spoelt als peuter in een rubber bootje aan op de kust en wordt opgenomen in een weeshuis. Hij is daar niet erg gelukkig. Tot oma Walyu in het tehuis komt werken, een oudere dame uit IndonesiĆ«. Zij vertelt stiekem verhalen uit haar vaderland, verhalen die ‘de wijsheid van dromen bevatten’. Als oma Walyu ontslagen wordt loopt Lode weg.
Hij verstopt zich in de haven en ziet daar een oude driemaster afmeren. Het schip ziet er net zo uit als het houten scheepje dat hij om zijn hals droeg toen hij gevonden werd. Ook het boegbeeld van een jongen komt hem bekend voor. Lode sluipt aan boord en valt daar in slaap. Hij droomt over de jongen van het boegbeeld die hem uitmaakt voor een dief. Als Lode wakker wordt blijkt dat hij op een vervloekt schip is gestrand. Je kunt namelijk het schip niet verlaten als je er gedroomd hebt over de boze jongen. Die jongen is prins Adi en hij wacht al 350 jaar tevergeefs op de aflevering van zijn schip, het schip waar Lode nu gedwongen deel uitmaakt van de bemanning. Prins Adi achtervolgt het schip en zijn bemanning met zijn woede en die kan enorme proporties aannemen en vele vormen hebben. De bemanning kan er weinig aan doen, zij weten niet waar de prins zich bevindt en kunnen dus het schip ook niet naar hem toe brengen.
  

Het verhaal speelt zich in de 21e eeuw af, maar om dat te merken moet de lezer goed opletten. In bijzinnen is er sprake van bijvoorbeeld een oude computer of een plastic krat, maar de sfeer in het boek ademt voornamelijk vergeten tijden. Dat begint al in het tehuis waar Lode opgroeit dat zo uit een boek van Charles Dickens zou kunnen komen. Ook het leven op de driemaster gaat zoals het leven op zeilschepen al eeuwenlang gaat. De bemanning is afhankelijk van de wind, leeft voor een deel van wat de zee hen geeft en regelmatig moet het schip aanmeren om voorraden in te slaan. Geld wordt verdiend door circusvoorstellingen te geven. De lezer leeft mee met Lode, een kind uit Afrika dat weinig weet over zijn afkomst en de schaarse herinneringen die hij heeft zijn diep weggestopt. Op enkele punten wordt het verhaal onderbroken en verplaatst zich dan naar prins Adi en zijn gedachten. Dat is een goed gekozen constructie die het verhaal boeiender, meer gelaagd en spannender maakt.
Marco Kunst schrijft beeldend en weet de omgeving en de kleurrijke personages fraai tot leven te brengen. Soms doet zijn stijl Biegeliaans aan, vooral in de liedjes die in de tekst zijn verwerkt.
Het verlangen van de prins is in de eerste plaats een spannend verhaal over een vloek die onontkoombaar lijkt. Het is ook een verhaal met interessante thema’s die de lezer aan het denken kunnen zetten, de schrijver is niet voor niets filosoof. Het verhaal roept vragen op over wat verlangen is, of verlangen gelukkig maakt en in het verlengde daarvan de vraag wat dan geluk is. Het verhaal gaat ook over de waarde van vriendschap, over omgaan met tegenslag, over wrok en vergeving.

Het boek ziet er aantrekkelijk uit, de illustraties van Marieke Nelissen nodigen de lezer echt uit om het boek ter hand te nemen en op avontuur te gaan. De illustratrice weet de sfeer van het verhaal mooi weer te geven. Ze geeft de personages hun gezicht, van de bonkige kapitein tot de verfijnde jonge prins en ook de omgeving brengt ze tot leven: een windstille zee, het Aziatische landschap en het eiland van de prins.

Het verlangen van de prins is een sprookjesachtig goed geschreven spannend verhaal dat uitnodigt om na te denken over wat er in het leven toe doet.

Het verlangen van de prins
Marco Kunst met illustraties van Marieke Nelissen
Gottmer, 2020