9 tot 12 jaar
Het jaar dat de bijen kwamen - Petra Postert
De twaalfjarige Josy is stomverbaasd als haar overleden opa zijn laatste bijenvolk aan haar nalaat. Ze weet namelijk helemaal niets van bijen. Haar moeder vindt het vreselijke beesten en wil dat Josy de erfenis weigert. Maar Josy besluit anders en neemt contact op met Alma, waar het bijenvolk voorlopig is ondergebracht. Alma is een oudere kordate vrouw die Josy zal leren hoe ze voor de bijen moet zorgen.
Het verhaal beschrijft een jaar uit het leven van Josy en een jaar uit het leven van haar bijenvolk, waarbij het wel en wee van de bijen veel aandacht krijgt. Vaak laat de schrijfster de bijen zelf aan het woord:
‘Het was tijd om weer eens te gaan vliegen. Eindelijk! Bovendien moest ze nodig. Wekenlang had ze haar ontlasting bewaard in haar afvalzak, die nu tot de rand toe vol zat en bijna haar hele achterlijf innam.’
De bijen volgen hun jaarcyclus zoals ze gewend zijn (met enkele verstoringen die bij een bijenleven horen), maar voor Josy is het een bijzonder jaar. Ze leert van Alma hoe ze voor haar bijen moet zorgen en ze wordt steeds enthousiaster. Ze wordt zelfs lid van de imkervereniging. Haar moeder ziet het met lede ogen aan. Zij heeft een hekel aan bijen en is er bang voor. Dat geeft problemen, vooral als Alma de bijen bij Josy komt afleveren en ze ongevraagd een plekje in hun tuin geeft.
De vraag waarom opa de bijen aan zijn kleindochter heeft nagelaten loopt als een rode draad door het verhaal. Josy kende haar opa niet zo goed en weet weinig van de familiegeschiedenis. Uiteindelijk wordt duidelijk waarom de bijen zo belangrijk voor hem waren en waarom hij zijn laatste bijenvolk aan zijn kleindochter gaf.
Het jaar dat de bijen kwamen is een onderhoudend goed geschreven verhaal waarin veel aandacht besteed wordt aan het leven van een bijenvolk en de kunst van het bijen houden.
Het verhaal beschrijft een jaar uit het leven van Josy en een jaar uit het leven van haar bijenvolk, waarbij het wel en wee van de bijen veel aandacht krijgt. Vaak laat de schrijfster de bijen zelf aan het woord:
‘Het was tijd om weer eens te gaan vliegen. Eindelijk! Bovendien moest ze nodig. Wekenlang had ze haar ontlasting bewaard in haar afvalzak, die nu tot de rand toe vol zat en bijna haar hele achterlijf innam.’
De bijen volgen hun jaarcyclus zoals ze gewend zijn (met enkele verstoringen die bij een bijenleven horen), maar voor Josy is het een bijzonder jaar. Ze leert van Alma hoe ze voor haar bijen moet zorgen en ze wordt steeds enthousiaster. Ze wordt zelfs lid van de imkervereniging. Haar moeder ziet het met lede ogen aan. Zij heeft een hekel aan bijen en is er bang voor. Dat geeft problemen, vooral als Alma de bijen bij Josy komt afleveren en ze ongevraagd een plekje in hun tuin geeft.
De vraag waarom opa de bijen aan zijn kleindochter heeft nagelaten loopt als een rode draad door het verhaal. Josy kende haar opa niet zo goed en weet weinig van de familiegeschiedenis. Uiteindelijk wordt duidelijk waarom de bijen zo belangrijk voor hem waren en waarom hij zijn laatste bijenvolk aan zijn kleindochter gaf.
Het jaar dat de bijen kwamen is een onderhoudend goed geschreven verhaal waarin veel aandacht besteed wordt aan het leven van een bijenvolk en de kunst van het bijen houden.
