Verhalen uit de Moominvallei - Alex Haridi en Cecilia Davidsson


De Finse Zweedstalige schrijfster Tove Jansson (1914-2001) schreef negen boeken over de familie Moomin en vijf prentenboeken. Hoofdpersoon is Moomintrol, in vorige vertalingen vaak Moem genoemd. Hij woont bij zijn ouders Moominmama en Moominpapa. Zijn moeder bakt de lekkerste pannenkoeken van de wereld en ze heeft altijd een tas bij zich met handige spulletjes. Moomintrols vader heeft veel gereisd en werkt nu aan zijn memoires. 
Moomintrol ontmoet in de verhalen van Janssons vele bijzondere figuren waarvan enkele een vaste plek in de verhalen kregen. Snuisterik bijvoorbeeld, een in groen gekleed mannetje dat graag een pijpje rookt en muziek maakt en geen behoefte heeft aan spullen en ook de onverschrokken Kleine Mie, de bange Snif die graag mooie dingen wil hebben en Moomintrols vriendin het Snorkmeisje (in eerdere vertalingen Troela genoemd) keren in veel verhalen terug. 
De Moomins hebben Nederland nooit echt kunnen veroveren, dit in tegenstelling tot de Scandinavische landen waar de nijlpaardsachtige trollen een begrip zijn en ook in Engeland en Japan zijn de Moomins geliefd. Uitgeverij Volt doet opnieuw een poging de Moomins in ons land te introduceren.
Verhalen uit de Moominvallei is echter geen vertaling van Janssons werk, het is een bewerking. Ook de tekeningen zijn niet van Janssons hand, al zijn ze soms moeilijk te herkennen als het werk van een ander en dat geldt vooral voor de zwart-wittekeningen.

Het prentenboek bevat drie verhalen die je als (zeer korte) samenvatting kunt lezen van de avonturen die Janssons schreef. In het eerste verhaal volgen we Moomintrol en zijn moeder die na een grote overstroming op zoek gaan naar een plaats om te kunnen wonen. Het is een spannende tocht waarin gevaren getrotseerd worden en nieuwe vrienden gevonden. In het tweede verhaal vindt Moomintrol een toverhoed en dat heeft heel wat gevolgen, leuke en minder leuke. In het laatste verhaal gaat Moomintrol met zijn familie en vrienden voor een uitstapje naar een eiland. Wat ze niet weten is dat de Hattifatteners op dezelfde dag hun jaarlijkse ontmoeting hebben. En Hattifatteners zijn vreemde wezens die voor nare dingen kunnen zorgen als je ze dwars zit.

Deze bewerking werd gemaakt om Janssons Moominboeken toegankelijker te maken voor een jong publiek. In Zweden kon die insteek wel op enige kritiek rekenen omdat daar de originele boeken volop verkrijgbaar zijn en nog veel worden gelezen. Deze bewerking riep daar de vraag op wat dit boek toevoegt aan het origineel. In Nederland ligt dat anders en kan deze bewerking zijn introducerende rol beter vervullen. Het is gelukkig een zorgvuldige bewerking en met respect voor Janssons boeken gemaakt, al zal de echte Moominfan altijd voor het origineel kiezen.

Verhalen uit de Moominvallei
Alex Haridi en Cecilia Davidsson, vertaald door Esther Ottens met illustraties van Cecilia Heikkilä

Volt, 2020