9 tot 12 jaar
Briefjes voor Pelle - Marlies Slegers
‘Hoi Pelle’. Dat staat op het eerste briefje dat Pelle leest uit een doos vol genummerde briefjes en kleine pakjes. Hij krijgt deze bijzondere doos van zijn moeder, een jaar nadat zijn vader is overleden aan kanker. Eerst weet Pelle niet zo goed wat hij ermee aan moet. Wat zal er op de briefjes staan? Onthult zijn vader misschien een verschrikkelijke geheim?
Al snel wordt duidelijk dat deze doos een bijzonder geschenk is. De briefjes zijn de stem van zijn vader over het graf heen. Hij geeft Pelle wijze raad, deelt zijn gedachten met hem en hij geeft enkele opdrachten. Elke week mag Pelle een nieuw briefje lezen.
Marlies Slegers werkt dit gegeven prachtig uit in haar boek Briefjes voor Pelle. Slegers is een schrijfster met een veelzijdig oeuvre, ze schrijft zowel gezellige weglezers als emotioneel zwaar beladen boeken over maatschappelijke thema’s. In Briefjes voor Pelle lijkt ze de balans te hebben gevonden tussen het bespreken van een pittig onderwerp en een prettige lichte vertelstijl.
Pelle en zijn moeder zijn na de slopende ziekte en dood van man en vader nu een jaar verder. Pelle is naar de brugklas gegaan en daar is hij het liefst onzichtbaar. Niet alleen omdat hij niet wil opvallen als ‘die jongen waarvan de vader dood is’, maar ook omdat hij gewoon een onzekere puber is die ongestoord naar zijn klasgenoot Eva wil kijken en enorm baalt dat Eva valt voor de pestkop van de klas.
Pelle is de verteller van het verhaal, de lezer zit in zijn hoofd. Hij is een beschouwer, een slimme jongen die van weetjes en feitjes houdt. Een jongen die denkt dat hij niet mag huilen, want dat heeft zijn vader hem geleerd. Volgens Pelle huilen echte jongens zelfs niet als hun vader dood in een kist ligt. Op de momenten dat Pelle moeite heeft zijn emoties onder controle te houden denkt hij snel aan bijzondere weetjes, die hij dan ook deelt met de lezer.
Slegers bouwt het verhaal mooi op. Het is geen routinematige afhandeling waarin de briefjes keurig achter elkaar worden geopend. De briefjes zetten namelijk van alles in gang. Het zorgt voor ontmoetingen met nieuwe mensen (en daarbij speelt toch een groot geheim van Pelles vader een rol), het brengt hem in de problemen, het helpt hem om uit te vinden wat hij graag zelf wil en het helpt hem ook om zijn emoties onder ogen te zien en naar buiten te brengen.
Het verhaal zit vol spanningsbogen en verveelt dus geen moment. Toch blijft het mooi in balans en is er plaats voor zowel rouw en verdriet als puberperikelen en humor. Die humor zit vooral in Pelle zelf die graag zijn problemen relativeert door een grapje te maken. Ook staan er mooie uitspraken over dood, verdriet en doorgaan met leven in het boek, uitspraken die herkenbaar en troostend kunnen zijn voor mensen die ook een geliefd persoon moeten missen.
Briefjes voor Pelle is een ontroerend boek. Mooi geschreven, meeslepend, verdrietig en ook grappig. Absoluut Slegers beste boek tot nu toe.
