Papa is een ijsbeer - Edward van de Vendel


Papa is een ijsbeer
van Edward van de Vendel en Saskia Halfmouw is een prachtig boekje. Het verhaal wordt verteld in woord en beeld, je kunt het een niet van het ander scheiden.We beleven het verhaal vanuit het gezichtspunt van Mare, een meisje van een jaar of negen. Het eerste dat ze met de lezer deelt is dat ze een raar broertje heeft. Hij heet Danko, hij is vier jaar, hij draagt altijd groene kleren en is dol op dieren. Danko wil voorgelezen worden uit natuurboeken en hij kijkt naar wildseries op de televisie. Mare vindt haar broertje raar, maar toch is het een fijn, vreemd, lief broertje.
De ouders van Mare en Danko zijn pas gescheiden en iedereen moet wennen aan de nieuwe situatie. Als Mare en haar broertje niet in slaap kunnen komen in papa’s nieuwe appartement zegt Danko ineens ‘Papa is een ijsbeer’. En dat blijft hij de komende weken herhalen, Mare wordt er gek van. Wat bedoelt hij toch? Dat wordt pas duidelijk als ze samen met papa naar een film over ijsberen kijken.

Papa is een ijsbeer is een teer verhaal over de veranderingen die een scheiding van de ouders brengt en de emoties die daarbij horen. Van de Vendel houdt dat mooi klein. Er zijn geen ruzies, de ouders zijn lief en ook Mare en Danko hebben een warme band. Maar toch schaamt Mare zich wel een beetje voor haar broertje die bijvoorbeeld in de tram op weg naar papa vreemde mensen aanspreekt om ze dierenweetjes te vertellen en ze ergert zich enorm aan de hardnekkigheid waarmee Danko blijft beweren dat papa een ijsbeer is. Als ze dit met haar moeder wil bespreken doet ze dit toch maar niet want mama heeft het druk en als ze het niet druk heeft, heeft ze hoofdpijn. Zo komt ook het verdriet van de ouders in het verhaal. Ook papa heeft moeite met de nieuwe situatie. Het verhaal laat echter zien dat naast het afscheid nemen van het vertrouwde en het verdriet dat daarbij hoort de band tussen de ouders en de kinderen nog altijd goed is.
Van de Vendel vertelt het verhaal in weinig goed gekozen woorden waarin ruimte is voor de eigen verbeelding. Het verhaal wordt niet chronologisch verteld, maar gelukkig helpen de illustraties de lezer om de weg niet kwijt te raken. Zo zien we Mare en Danko in de tram en dan is het logisch dat de volgende scene zich in papa´s nieuwe huis afspeelt. Ook als het over de zomervakantie gaat ondersteunen de illustraties door ons al een blik in de toekomst te gunnen waarin we zien dat het een leuke vakantie wordt en dat papa niet wordt vergeten.
De illustraties laten zien wat in de tekst staat en ook vullen ze het verhaal aan, vooral omdat ze op een prachtige wijze emoties laten zien. Daarnaast valt er van alles te ontdekken, bijvoorbeeld wat Danko triggert om zijn verhalen aan de trampassagiers te vertellen.
De essentie van het verhaal laat zich van de schutbladen aflezen. Op de voorste zien we twee jonge ijsbeertjes en op het laatste schutblad zien we de ijsbeertjes op de rug van hun vader. Zo´n ijsbeervader wil iedereen.

Papa is een ijsbeer is een mooi klein verhaal over wennen aan de nieuwe situatie na een echtscheiding. Het is ook een warm verhaal, vertelt in weinig goedgekozen woorden en veel prachtige illustraties. Een pareltje.

Papa is een ijsbeer
Edward van de Vendel met illustraties van Saskia Halfmouw
De Eenhoorn, 2021