Misschien... - Chris Haughton



Misschien… is het vijfde prentenboek van de Ierse illustrator Chris Haughton. Zijn bekendste boek is Mama kwijt dat in 2012 Prentenboek van het Jaar was. Met zijn nieuwe boek kiest Haughton voor een ander uitgangspunt, zo vertelde hij in een interview. Terugkijkend op zijn werk kwam hij tot de conclusie dat zijn boeken tot nu toe ‘quite sweet’ waren en er nauwelijks slechte karakters in voorkomen. Dat inspireerde hem om nu eens een verhaal te maken waarin wel plaats is voor gevaarlijke dieren. Het werden tijgers.

Drie aapjes worden door hun ouder gewaarschuwd ‘Wat jullie ook doen, ga niet naar de mangoboom. Daar lopen tijgers rond’. De aapjes balen daarvan, want ze zijn dol op mango’s. Misschien kunnen ze wel even gaan kijken? Dat mag tot wel? Van het een komt het ander, waarbij de aapjes vooral oog hebben voor de mango’s en de tijgers in de struiken niet zien. Tot het te laat is en ze halsoverkop moeten maken dat ze wegkomen.

Het gevaar van de tijgers ziet de lezer al van verre aankomen. Waar de aapjes slechts mango’s zien, ziet de lezer de silhouetten van de gevaarlijke dieren maar al te goed. Dat geeft het verhaal een heerlijke spanning die het voorleesplezier enorm vergroot. Menig kind zal ‘pas op’ naar de aapjes roepen.
De tijgers zijn eng, maar ook weer niet te eng. Als ze tot de aanval overgaan volgt een spannende achtervolging die wel vier bladzijden in beslag neemt. Om te zien hoe het afloop moet het boek zelfs een slag gedraaid worden.
Natuurlijk ontsnappen de aapjes en zitten ze weer veilig in de boom als de volwassen aap terugkomt. Maar al snel blijkt dat de aapjes een kort geheugen hebben.

De illustraties zijn in Haughtons kenmerkende grafische stijl. Ook in dit prentenboek kiest hij voor een opvallend kleurschema met veel rood, paars en oranje. De aapjes steken daar goed bij af, zij zijn blauw met groen. Kostelijk zijn de gezichtsuitdrukkingen en de lichaamshoudingen van de aapjes die goed laten zien wat er in hun hoofdjes omgaat.
Het verhaal wordt voornamelijk in beeld verteld. Daar wordt de spanning opgebouwd. De lezer ziet de tocht van de aapjes en ook het gevaar dat op hen loert. De korte teksten ondersteunen het beeld en zijn erg leuk om voor te lezen. Bijvoorbeeld als het fout gaat en de tijgers tevoorschijn komen, dan kan de voorlezer echt uitpakken en de spanning van de achtervolging opvoeren: ‘snel, snel, snel, hij gaat je pakken!’

Misschien…is een leuk spannend verhaal over drie stoute aapjes en een paar gevaarlijke tijgers. Het boek is een feest om voor te lezen.

Misschien…
Chris Haughton
Gottmer, 2021