9 tot 12 jaar
Olivia en ik - Joke Reijnders
Het was een tijdje stil rond Joke Reijnders, schrijfster van kinderboeken, ghostwriter en auteur van diverse boeken uit de Voor dummies-serie. Als kinderboekenschrijfster is ze vooral bekend van haar boeken waarin paarden een belangrijke rol spelen. In Olivia en ik laat Joke Reijnders de paarden even voor wat ze zijn en neemt de lezer mee in een avontuurlijk verhaal dat zich afspeelt op een sinistere plaats.
Cornelia Windsor weet nog hoe moeilijk haar eerste dagen waren op Lindeheuvel en hoe verloren ze zich voelde. Dat was in 1891. Als ze hoort dat er een nieuw meisje van haar leeftijd is aangekomen neemt ze zich voor een goede vriendin te worden. Zo vaak komt het immers niet voor dat Cornelia een leeftijdsgenoot treft. De eerste ontmoeting tussen de meisjes verloopt stroef, maar Cornelia had niet anders verwacht. Het nieuwe meisje, Olivia, heeft immers veel te verwerken, om te beginnen het feit dat ze dood is. Cornelia neemt Olivia onder haar hoede en introduceert haar nieuwe vriendin aan de andere bewoners van begraafplaats Lindeheuvel. Ze waarschuwt voor ‘de bezoekers’ die overdag komen. Ze kunnen haar weliswaar niet zien maar soms de aanwezigheid van een ‘bewoner’ wel voelen. Olivia is wat stug en Cornelia probeert erachter te komen wat haar dwars zit. Ook verzint ze activiteiten die haar nieuwe vriendin kunnen opvrolijken. Een bezoek aan het dierenkerkhof bijvoorbeeld.
Terwijl Cornelia probeert uit te vinden wat Olivia dwars zit valt het haar op dat ze regelmatig een meisje ziet met een rode wollen jas en een rode wollen muts en dat bezoekende meisje lijkt haar te kunnen zien.
Joke Reijnders kiest voor een origineel uitgangspunt met personages die dood zijn en hun avonturen beleven op een begraafplaats gedurende de nacht. Zolang ze niet vergeten zijn kunnen ze op begraafplaats Lindeheuvel blijven; overdag comfortabel rustend in het graf en ’s avonds buiten. De ontwikkeldende vriendschap van de meisjes wordt beschreven tegen de achtergrond van het dagelijks nachtelijke leven op de begraafplaats. Het gaat er gemoedelijk aan toe en het is vermakelijk om over het wel en wee van de uiteenlopende bewoners te lezen.
Cornelia en Olivia zijn ongeveer even oud, maar wel uit een andere tijd en dat gegeven verwerkt de schrijfster speels in het verhaal. Geloofwaardig beschrijft ze hoe de vriendschap tussen de meisjes groeit en hoe uiteindelijk vertrouwelijkheden gedeeld worden. Bovendien durven ze tegen elkaar te zeggen waar het op staat.
In het verhaal is ook plaats voor verdriet, dat bijvoorbeeld zichtbaar wordt als de ouders van Olivia haar graf bezoeken. Er is gelukkig ook troost en een warm ontroerend slot van het verhaal.
Olivia en ik is een verhaal over twee verschillende meisjes die na hun dood vriendinnen worden. Een origineel verhaal over vriendschap, afscheid nemen en (ook na de dood) het leven te omhelzen.
