9 tot 12 jaar
De vloek van de kraaientoren - Michelle Harrison
In De vloek van de kraaientoren neemt Michelle Harrison de lezer mee naar een grauw klein eiland midden in een moerasgebied. Veel mensen op het eiland zijn verbonden met de gevangenis die dichtbij op een ander eiland ligt. Oma Bonny bestiert de plaatselijke kroeg ’t Stropersschuitje. Ze woont er met haar drie kleindochters, de zestienjarige Flis, de dertienjarige Betty en de ongeveer tienjarige Charlie. Oma houdt veel van haar kleinkinderen, maar ze is wel streng voor de meisjes. Zo mogen ze onder geen voorwaarde van het eiland af. Als Betty met haar zusje Charlie toch een poging doet grijpt hun grootmoeder op onverwachte wijze in. Oma kan dan niet langer verzwijgen dat de vrouwen van de familie vervloekt zijn en dat zij nooit het eiland kunnen verlaten. Doen ze dat toch, dan zullen ze voor de volgende zonsondergang sterven. Wie deze vloek heeft uitgesproken en wat de reden daarvoor was weet oma niet. Wel dat de vloek serieus genomen moet worden, want oma heeft de werking ervan van dichtbij meegemaakt.
Oma heeft nog meer geheimen. Ze bezit drie magische voorwerpen. Elke kleindochter krijgt er een, al weten ze niet zo goed wat ze er mee moeten. Wat heb je aan een tas die je overal kan brengen waar je wilt, aan een spiegel waarmee je op afstand met iedereen kunt praten of aan een set matroesjka’s die je onzichtbaar kunnen maken als je weet dat je nooit het eiland waar je woont kunt verlaten?
Betty, de koppigste van de drie, wil er niet in berusten. Ze wil meer weten over de vloek en of ze die kan verbreken. Haar speurwerk leidt naar de gevangenis, zijn geheimzinnige kraaientoren en naar gevangene nummer 512, Colton. Hij beweert informatie te hebben voor de zussen die hij alleen wil geven als ze hem helpen ontsnappen.
De vloek van de kraaientoren is een spannend verhaal waarin een vloek en magische voorwerpen een belangrijke rol spelen. Dit zijn elementen die vaker in verhalen voor komen, maar de Britse schrijfster Harrison weet er een originele draai aan te geven. Ze is ook een goede schrijfster die met weinig woorden sfeer in haar verhaal weet te brengen. Beeldend beschrijft ze de dampende moerassen, de naargeestige gevangenis of de lugubere kraaientoren. Ook de personages weet Harrison raak te typeren; de schuchtere mooie Flis, de doortastende Betty die leeft volgens het motto ‘avontuur wacht de stoutmoedige’ en de ontwapende kleine dierenliefhebber Charlie die zich niet op haar kop laat zitten door haar grote zussen. De knappe vertaling van Esther Ottens doet recht aan het origineel en kenmerkt zich door een paar mooie vondsten, waarvan ze er een in het voorwoord toelicht.
De vloek van de kraaientoren is het eerste deel van een serie, maar kan ook goed gelezen worden als losstaand verhaal.
De vloek van de kraaientoren is een goed geschreven en lekker spannend verhaal over drie zussen die niet van plan zijn te leven onder de last van een vloek waarvan ze de oorsprong niet kennen.
