Bliksemkind - Hans Hagen

Yoko wordt op een dag in het rijstveld getroffen wordt door de bliksem. Ze wordt bewusteloos gevonden, liggend op een palmblad met een steen in haar hand. Als Yoko bijkomt duwt ze de natte steen tegen haar pijnlijke hoofd. Ze voelt een warme tinteling en daarna kan ze zich weer bewegen en is haar hoofdpijn weg. Al snel komt Yoko erachter dat ze met de steen over een grote geneeskracht beschikt en dat zet een reeks gebeurtenissen in gang. Al snel komen er van heinde en ver mensen die hopen dat Yoko met haar steen hen kan genezen. Het dorp waar Yoko woont profiteert enorm van deze aanloop: winkels en hotels doen goede zaken. Ook de kinderen van het dorp worden volop ingezet om zoveel mogelijk geld te kunnen verdienen.
Yoko maakt lange dagen en ze is blij dat ze zoveel mensen kan helpen. Maar ze verlangt ook naar rust en het gewone leven waarin ze geen dukun is, maar een schoolmeisje.

Hans Hagen speelde al een tijd met het idee een verhaal te schrijven naar aanleiding van een krantenbericht over een jongen uit Indonesië die met een magische steen zieken kon genezen. Hij worstelde echter in welke vorm hij dit verhaal moest vertellen, Hagen wilde het namelijk niet te zwaar maken. De oplossing vond hij in de vertelvorm. Het verhaal kent vele vertellers, ruim vijfentwintig. Niet alleen mensen komen aan het woord, maar ook dieren en zelfs voorwerpen. Er zijn heel verrassende stemmen bij, bijvoorbeeld als het rijstveld waar Yoko gevonden wordt spreekt of de voorvork van een fiets. Natuurlijk zijn er ook meer voor de hand liggende vertellers zoals de familieleden van Yoko, de mensen uit het dorp en Yoko zelf. Deze originele vorm van vertellen vraagt van de lezer wel enige souplesse omdat er voortdurend geschakeld moet worden.

Hagens taal is beeldend en erg mooi. Het is knap om uit zoveel verschillende invalshoeken een doorlopend verhaal te vertellen. Het heeft ook een nadeel, omdat er zo veel vertellers zijn krijgen zij weinig diepgang. Alleen Yoko krijgt echt inkleuring, de andere personages blijven vlak.
Het verhaal lijkt zich af te spelen in Indonesië, maar is feitelijk een vrije interpretatie van verschillende Aziatische culturen en elementen. Zo zijn er verwijzingen naar het Christendom, er wordt betaald met de Indiase munteenheid en er worden typische Indonesische woorden gebruikt. Ook de illustraties zijn een vrije interpretatie van Aziatische kunst; Martijn van der Linden liet zich inspireren door de Japanse prentkunst. Zijn tekeningen zijn stevig neergezet met veel zwarte lijnen en hij voegt aan zijn illustraties (verzonnen) oosterse symbolen toe. Die symbolen zijn vaak een stilistische weergave van een verhaalelement.

Bliksemkind is een beeldend geschreven verhaal dat op een bijzondere manier wordt verteld. Het is rijkelijk en prachtig geïllustreerd.

Bliksemkind
Hans Hagen met illustraties van Martijn van der Linden
Querido, 2022

© Martijn van der Linden