12 tot 15 jaar
Zeemeermeisje - Jowi Schmitz
Zeemeermeisje van Zilveren Griffel-winnares Jowi Schmitz is een boek over twee mensen die elkaar ontmoeten aan het begin van een nieuwe levensfase. Dertienjarige Miki staat aan het begin van de puberteit. Zij kijkt steeds kritischer naar haar ouders en haar vriendschappen en ze moet een aantal keuzes maken. Daar tegenover staat de veel oudere Chris. Haar zelfstandigheid wordt met de dag minder vanzelfsprekend. Zij vraagt zich af wat ze nog wil in het leven.
Miki wordt door haar vader meegenomen naar Amsterdam waar ze in zijn oude studentenappartement op de Nieuwmarkt tien dagen zullen doorbrengen. Ze doen dit omdat Miki’s moeder Ume heeft aangegeven dat ze zonder man en kind op reis wil, een ‘rootsreis’ naar Japan. Tenminste als Miki dat goed vindt.
Miki’s vader stort zich enthousiast op het Amsterdamse leven en geniet van het weerzien van oude vrienden en bekenden. Hij is vaak tot diep in de nacht weg. Dus moet Miki alleen op onderzoek uit als ze rare geluiden hoort rond het appartement. Zou ze ‘het spook van het dak’ horen waar iedereen het over heeft? Het spook blijkt een oudere blinde dame, Chris, die met haar hulphond in een tent op het dak woont.
Het klikt tussen Miki en Chris en ze kunnen openhartig met elkaar praten over de dingen die hen bezighouden. Zo wil Chris graag haar beste vriend Felix nog een keer zien, waar ze al lange tijd ruzie mee heeft. Hij woont in Schotland en ze wil hem een brief geven. Miki heeft een vergelijkbaar probleem, ook zij heeft ruzie met haar beste vriend en weer niet goed wat ze daarmee aan moet. Chris vraagt Miki om mee te gaan naar Schotland en in een impuls besluit Miki dat te doen.
Schmitz schrijft prachtig en weet met haar woorden en beelden zowel de personages als de omgeving geloofwaardig en pakkend neer te zetten. Het verhaal boeit vanaf het begin en het leest lekker weg. Het is een liefdevol boek waarbij de lezer de kleurrijke personages in het hart sluit en waar personen die aanvankelijk onsympathiek lijken ook hun andere kant laten zien.
Boeiend zijn Miki’s observaties van haar vader. Ze kent hem als geen ander en ze heeft een scherp oog voor zijn eigenaardigheden. Vader en dochter houden veel van elkaar, maar Miki ergert zich regelmatig aan haar vaders gedrag. Moet hij nu echt altijd zo enthousiast over alles zijn en waarom moet hij toch zo nodig tot diep in de nacht met zijn oude vriendin Sietske in de kroeg zitten?
Miki’s moeder krijgt minder kleur, de lezer krijgt weinig zicht op de reden dat zij langere tijd weg wil. Ook kun je je afvragen welke moeder haar dertienjarige kind laat beslissen of ze wel of niet op ‘rootsreis’ mag. De worsteling waarmee ze haar dochter opzadelt loopt als een rode draad door het verhaal, waarbij de vraag is of Miki daadwerkelijk een keuze heeft.
Niet alle verhaallijnen worden goed uitgewerkt, zo is het de vraag wat het feit dat haar vriendinnen op ponykamp zijn zonder haar aan het boek toevoegt. Anders ligt dat met het thema dat Miki het lastig vindt dat je aan haar kunt zien dat ze een Japanse moeder heeft. Dit gegeven sluimert in het verhaal en popt af en toe op, net als in Miki’s leven waar dit niet altijd op de voorgrond staat, maar ineens weer op kan spelen. Naarmate het verhaal vordert lijkt ze echter meer zelfvertrouwen te krijgen, waar een zeegroene jurk het symbool van wordt.
Zeemeermeisje is een mooi verhaal over vriendschap, keuzes maken en niet bang zijn voor het onbekende.
