9 tot 12 jaar
Struikmeisje - Tineke Honingh
‘Waarom zit je in een struik?
Het voelde als een onmogelijke vraag. Een vraag waar zo’n lang antwoord op was dat ik er minstens een hele week, een film of een boek voor nodig had om hem te beantwoorden. Ik dacht na hoe ik zou beginnen als ik hem antwoord wilde geven. Bij school? Bij de stress? De Zeven? Bij de onderzoeken? Alle therapeuten die ik vóór Sylvia al had gehad? Die allemaal dachten dat ik iets anders had? Of zou ik gewoon met de brief beginnen?’
‘De brief’ hangt op het prikboord bij twaalfjarige Erie thuis. Haar therapeut Sylvia, met wie Erie een goede band heeft, wil dat ze de brief samen met haar moeder openmaakt en de inhoud bespreekt. Erie verzet zich daartegen. In de brief zal haar ‘stoornis’ beschreven staan, een woord dat samen gaat met omschrijvingen als ‘belemmering’, ‘hinder’, ‘last’ en ‘kwaal’. Ze weet heus wel dat ze ‘anders’ is, het is niet voor niets dat ze nu al weken niet meer naar school gaat. Voor Erie zijn mensen puzzels en om ze te begrijpen bestudeert zij hen vanuit de struiken. Dat doet ze in een huisjespark in het bos, dat vlak bij haar huis ligt.
Op dag wordt ze betrapt door Bas, een leeftijdsgenoot in een rolstoel. Hij verblijft met zijn vader in een van de huisjes en Bas baalt. Volgens zijn ouders heeft hij ‘alleen-tijd’ met zijn vader en moeder nodig, maar zijn vader is moeilijk te porren iets te ondernemen.
Bas en Erie krijgen een band met elkaar. Bas is geïntrigeerd door Erie en Erie voelt zich serieus genomen door hem. Toch zijn Bas’ motieven niet helemaal zuiver en natuurlijk komt Erie daar achter.
Struikmeisje is het derde boek van Tineke Honingh waarin ze in het hoofd van een jongere met een probleem kruipt en de kracht van vriendschap beschrijft. Ook haar liefde voor de natuur zien we terug in dit boek door het verhaal in een bosrijke omgeving te plaatsen, die ze prachtig weet te beschrijven. Ook haar personages zijn sterk. Slimme Erie die heus wel weet dat zij anders is dan de meeste mensen en op haar manier probeert grip op haar leven te krijgen. Dat doet ze door het leven wetenschappelijk te benaderen: ze observeert, zoekt dingen op en analyseert. Erie voelt zich op haar gemak als er geen onverwachte dingen gebeuren en het liefst blijft ze uit de buurt van mensen, vooral als het er veel zijn. Als het heel moeilijk wordt en er ‘een wolf met joekels van tanden’ tekeer gaat in haar maag zet ze ‘de Zeven’ in, een dwangmatige optelling.
Erie woont samen met haar moeder en oudere zusje Billie. Haar zus is bezorgd en probeert Erie zoveel mogelijk deel te laten nemen aan het ‘normale leven’. De lezer krijgt aan het einde van het verhaal een mooi inkijkje wat haar beweegt, waarmee de schrijfster even aanstipt dat samenleven met mensen die ‘anders’ zijn en waarvan je houdt best lastig kan zijn.
Het verhaal wordt afwisselend verteld door Erie en Bas. Toch leren we Bas niet zo goed kennen, wat we over hem te weten komen wordt vooral gekleurd door zijn relatie met Erie. We weten wat hij over haar denkt en waar hij ten opzichte van haar mee worstelt, maar wat hem verder bezighoudt wordt slechts summier uitgewerkt.
Struikmeisje leest lekker weg. Honingh weet Eries kijk op de wereld mooi in woorden te vangen. Door de vragen die Bas stelt, de uitdagingen die hij haar voorschotelt en de steun die hij geeft komt er iets bij haar in beweging. Dat levert boeiende en vaak grappige dialogen op.
Struikmeisje is een verhaal over een brugklasser die zich anders gedraagt dan de meeste klasgenoten. Het stelt de vraag of ze daardoor geen andere keus heeft dan zich af te zonderen of dat ze met wat hulp mag zijn wie ze is en toch kan meedoen.
