Het touw en de waarheid - Marco Kunst


Marco Kunst verwerkt in zijn boeken vaak thema’s en gebeurtenissen die uitnodigen om over na te denken. Niet zo verwonderlijk, want Kunst studeerde filosofie. Het touw en de waarheid is zijn meest filosofische boek tot nu toe. Het is een beeldend geschreven verhaal waarin twee verhaallijnen uiteindelijk bij elkaar komen. Het verhaal van Ylan, wonend in een grauwe omgeving en gedwongen zoekend naar de waarheid in woorden. Het andere verhaal gaat over Kyra, die zwijgend door het leven gaat op een kleurrijk eiland. Zij heeft de woorden in de ban gedaan omdat ze nooit kunnen uitdrukken wat zij heeft meegemaakt. Beide kinderen zijn eenzaam.
Op een dag verlaten ze allebei de plek waar ze leven en wagen zich op zee. Daar ontmoeten ze elkaar, pal boven twee oude zeemonsters die hun (wellicht eeuwigdurende) strijd proberen te beslissen. Met elkaars hulp weten Ylan en Kira veilig aan land te komen waar ze hun eigen waarheid vinden.

Het taalgebruik in dit boek doet aan het werk van Paul Biegel denken, vooral in het begin waarin Kunst vaak met drie woorden iets omschrijft: 'niet zomaar alleen, nee moederziel en grootmoederziel verlaten’, ‘hard, hoekig en koud’ of ‘gespetter, gegrom en gegil’. Het geeft het verhaal veel sfeer, al zal het bloemrijke taalgebruik niet iedereen aanspreken.
De beelden die de schrijver oproept zijn veelzeggend en niet eenduidig: de grauwe toren tegenover een kleurrijk eiland, een bijzonder touw dat de kinderen bij elkaar brengt, een gevecht tussen twee oermonsters in zee. Het geeft de lezer stof tot nadenken. De schrijver geeft geen antwoorden, de lezer is op zichzelf aangewezen.

De illustraties van Jeska Verstegen spelen een belangrijke rol. Ze vertellen een deel van het verhaal en ze dragen veel bij aan de unieke sfeer van het boek. De prachtig vormgeving doet de rest.

Het touw en de waarheid
Marco Kunst met illustraties van Jeska Verstegen
Lemniscaat, 2023

© Jeska Verstegen