Kleine Aap - Mies van Hout

Kleine Aap gaat al vroeg op pad. Ze laat de apenboom achter zich en gaat op haar rode stepje het oerwoud in. Ze heeft namelijk iets heel leuks te vertellen, iets dat niemand kan raden, het allermooiste dat er is. Maar niemand wil naar haar luisteren. Stokstaartje niet, Luipaard niet en ook Uil, Krokodil, de papegaaien en Schildpad willen niet echt naar haar luisteren. Van boosheid gaat Kleine Aap steeds harder steppen tot ze valt tegen iets heel groots. En dan vindt ze eindelijk een luisterend oor bij Olifant die snel naar de apenboom gaat om een en ander met eigen ogen te zien.

Veel kinderen voelen zich niet gezien na de geboorte van een baby in het gezin. In prentenboeken wordt dat meestal letterlijk uitgewerkt en dan zien we vaak dat het oudere kind zich tegen de nieuwkomer keert. Mies van Hout pakt het positiever aan. Ook Kleine Aap kent het gevoel dat niemand echt naar haar luistert, maar in haar geval is het de vreugde om de nieuwe baby waar geen oog voor is. Kleine Aap voelt zich niet vervangen door de nieuwkomer, maar wil erkenning voor de grote gebeurtenis waar zij een onderdeel van is.
De kleurrijke tekeningen zijn (zoals we gewend zijn van Mies van Hout) weer een feestje. Het oerwoud geeft de illustraties een warme gloed en de dieren zijn origineel getekend en toch duidelijk herkenbaar. Wie goed kijkt zal op de spreads steeds meer details zien; een oerwoud is immers een levendige omgeving. Op de schutbladen zien we de apenboom. Eerst in de stille nacht waar maar een lampje brandt en aan het einde van de boek in het volle daglicht.

De kaft geeft het niet direct prijs, maar dit is een fijn cadeau voor kinderen die net een broertje of zusje hebben gekregen.

Kleine Aap
Mies van Hout
Hoogland & Van Klaveren

© Mies van Hout