12 tot 15 jaar
Ugly Girls - Lisa Bjäbo, Johanna Lindbäck en Sara Ohlsson
.jpg)
Ugly Girls is een YA-detective uit Zweden, geschreven door drie populaire Zweedse schrijfsters. Zij zijn de stem van de drie hoofdpersonen Tilde, Jasmine en Eleni. De drie meiden zitten bij elkaar in de klas op een middelbare school in de kleine Zweedse stad Gnesta.
Het verhaal begint op de dag dat Tilde ontdekt dat ze op het account Ugly Girls staat. Ze is er behoorlijk overstuur van, ze heeft zichzelf namelijk nooit als lelijk beschouwd. Andere leerlingen uit de klas begrijpen wel dat ze zich schaamt, maar zijn er verder niet mee bezig. Het volgende slachtoffer is de bruisende en populaire Jasmine. Ook haar raakt het gebeuren, ze wordt er onzeker en boos van. Niet alleen Tilde en Jasmine willen weten wie er achter het anonieme account zitten, ook de stille Eleni wil dat uitzoeken. De drie meiden vinden elkaar en openen de jacht.
Het verhaal wordt afwisselend door Tilde, Jasmine of Eleni verteld. Waarschijnlijk geven de drie auteurs aan elk meisje een stem, maar wie wat heeft geschreven is niet duidelijk. De drie meiden hebben ieder hun eigen karakter. Tilde is begaan met de wereld en heeft een groot rechtvaardigheidsgevoel. Ze is verhuisd vanuit het noorden van Zweden en heeft moeite aansluiting met de andere leerlingen te vinden. Jasmine is een populair meisje, een meid met flair. Eleni wordt de professor genoemd. Ze is een eenling die graag (in het geheim) voor detective speelt en bijvoorbeeld alle gangen nagaat van een jongen die ze leuk vindt.
Het verhaal maakt heel duidelijk hoe ingrijpend de dreiging van een anoniem negatief account kan zijn. Veel meiden vinden het Ugly Girls-account bedreigend en ze gaan in hun gedrag rekening houden met de mogelijkheid dat ze ieder moment gefotografeerd kunnen worden. Jasmine stelt met haar vriendinnen zelfs een lijst op met tips om te voorkomen dat ze opvallen. Ook laat het verhaal zien welke mechanisme er op gang komen. Veel leerlingen halen hun schouders op en met name de jongens reageren met ‘je moet toch tegen een grapje kunnen.’ Vriendinnen leven mee, maar zijn vooral blij dat zij niet het slachtoffer zijn. Het verhaal laat ook zien dat ouders nauwelijks een rol krijgen. Zo deelt Tilde haar sores wel met haar oudere broer, maar wil voor geen goud dat haar ouder zich ermee gaan bemoeien.
De zoektocht naar de dader is boeiend, want ook de lezer wil natuurlijk weten wie en achter het account zit. Daarbij gaat eigenlijk iedereen ervan uit dat de dader een jongen is, maar dat hoeft natuurlijk niet zo te zijn. Het thema hoe er verschillend tegen jongens en meisjes wordt aangekeken speelt ook een rol in het verhaal.
Uiteindelijk lukt het de meiden om de beheerder van het account te ontmaskeren, waarbij de drie ieder hun eigen talent inbrengen om de zaak op te lossen. Ze maken daarbij gebruik van de solidariteit van andere meiden. Daarmee lijkt het boek ook het statement te willen maken dat meiden zich niet tegen elkaar moeten laten uitspelen, maar een front moeten vormen.
Het verhaal is vlot geschreven en lekker vertaald. De vertaalster maakt goed gebruik van eigentijds vocabulaire, zonder daarin te overdrijven.
Tilde, Jasmine en Eleni worden vriendinnen en hoe het verder met hen gaat is te lezen in twee vervolgdelen. De vertaling van deel 2 met als titel Annoying girls wordt deze zomer verwacht.
