De toch niet zo eenzame tocht van Torre - Annekarijn Overduin

De toch niet zo eenzame tocht van Torre geschreven door Annekarijn Overduin werd eerder uitgegeven door uitgeverij Pavlov met illustraties van Bern Veenhof. Nu is er een nieuwe herziene uitgave verzorgt door uitgeverij Gottmer met illustraties van Sophie Pluim.
Het verhaal gaat over Torre. Hij kan in de zomervakantie niet thuis blijven omdat zijn moeder na de geboorte van zijn broertje alles snel ‘te druk’ vindt. Torre zou met zijn beste vriend mee op vakantie gaan, maar door een vervelende gebeurtenis gaat dit niet door. Daarom wordt besloten dat hij bij zijn oom Fons gaat logeren. Torre kent zijn oom nauwelijks en de logeerpartij trekt hem niet aan. Zijn oom woont zeer afgelegen in een huis zonder stroom, zonder wifi en zonder waterleiding en oom Fons is ‘nogal vreemd’. Zo zoekt hij al jaren naar een onbekend dier dat hij ooit in de bossen heeft gezien.
Eenmaal aangekomen in de berghut van oom Fons blijkt een en ander wel mee te vallen. Het huis is op een leuke manier bijzonder, zijn oom is aardig en als Torre ook nog de zorg voor een pasgeboren geitje op zich neemt lijkt het toch een leuke vakantie te worden. Tot Torre tijdens een onweersbui met zijn geitje Natneus verdwaald en oog in oog komt te staan met een onbekende bosbewoner.

De toch niet zo eenzame tocht van Torre is een heerlijk avonturenverhaal. Eerst leeft de lezer mee met Torre die zich weggestuurd voelt. Dat wordt mooi beschreven, vooral omdat Torre daar ambivalent in staat. Hij houdt heus wel van zijn broertje en hij snapt ook wel dat zijn moeder rust nodig heeft, maar hij voelt zich ook niet gezien. Er is bijvoorbeeld geen ruimte voor Torre om te vertellen waarom bij ruzie heeft gekregen met zijn beste vriend.
Dan volgt de lezer de ontdekkingstocht in de nieuwe omgeving waarin Torre zijn oom beter leert kennen, het huis van oom Fons beschreven wordt en zijn manier van leven. Als Torre verdwaalt neemt het verhaal een andere wending. In het bos ontmoet hij namelijk aardman die in hem de redder van zijn volk ziet. Torre wordt benoemd tot ‘de lorrelokker’ en dat betekent dat hij het op moet nemen tegen de nietsontziende Walgor de verschrikkelijke. Deze onderneming wordt prachtig beschreven en is ook grappig, onder andere omdat de bosbewoners die Torre ontmoet een leuke manier van praten hebben en wonderlijke gewoonten. Natuurlijk is het ook spannend of Torres missie zal slagen.
De schrijfster verbindt het eerste gedeelte van het verhaal waarin Torre's zielenroerselen centraal staan knap aan het tweede gedeelte, waar het vooral om het avontuur gaat. Torre heeft niet zo’n geweldig zelfbeeld en moet tijdens zijn avontuur dapperder zijn dan hij zich voelt. Op een geloofwaardige wijze beschrijft Overduin hoe Torre zich met vallen en opstaan hier doorheen slaat. Uiteindelijke komen de verschillende thema's samen en wordt het verhaal mooi afgerond.

Annekarijn Overduin heeft een fantastisch boek geschreven dat de spanning goed weet vast te houden en daarom makkelijk wegleest. Een boek om je heerlijk in onder te dompelen en zeker ook een fijn boek om voor te lezen. Een veelbelovend debuut dat nieuwsgierig maakt naar wat er nog gaat komen.

De illustraties van Sophie Pluim maken het geheel echt af. Haar sfeervolle illustraties in kleur laten onder andere de bosbewoners zien die Torre ontmoet en het bijzondere huis van oom Fons. De tekst wordt aan het begin van de hoofdstukken omarmd door boomtakken en dat benadrukt de sfeer van het verhaal.

De toch niet zo eenzame tocht van Torre
Annekarijn Overduin met illustraties van Sophie Pluim
Gottmer, 2024

© Sophie Pluim