Het papieren theater - Joke Reijnders

Aurore Dupont verblijft al sinds 1873 op de zolder van haar geboortehuis. Ze overleed daar toen ze twaalf was. Anderhalve eeuw later komt Gracie met haar ouders in het huis wonen. Zij kan Aurore zien en maakt contact met haar. De meisjes sluiten al snel vriendschap. Aurore vertelt over haar leven en Gracie vertelt over de moderne tijd. Samen ondernemen ze ook dingen, zoals plakboeken maken. De meisjes wagen zich zelfs buiten. Daar doet Aurore een aantal ontdekkingen. Ten eerste dat Gracie nog geen vriendinnen heeft gemaakt sinds ze is verhuisd en ten tweede komt Aurora erachter dat haar geliefde peetoom Cedric een beroemde kunstenaar is geworden met een eigen museum. Een bezoek aan dit museum kan niet uitblijven.

Joke Reijnders schreef eerder een verhaal waarin een overleden meisje contact maakt met een leeftijdsgenoot uit deze tijd (Oliva en ik, Van Goor 2021). De vorm waarin het verhaal is gegoten is dus niet origineel, maar het blijft een leuke manier om het verleden tot leven te brengen. Zo verbaast Aurore zich over de kleding van Gracie en ook vraagt ze zich af waar het eiland Internet toch ligt dat vol bibliotheken en winkels moet staan.
De vriendschap tussen de meisjes wordt geloofwaardig beschreven. Ze zijn nieuwsgierig naar elkaar en naarmate ze meer vertrouwd raken durven ze elkaar ook meer te vragen en te vertellen. Aurore komt uit een welvarend gezin. Haar moeder schildert en ze moedigt ook haar dochter aan te tekenen. Toch voelt Aurore zich als meisje niet altijd gezien. Alleen oom Cedric ziet haar altijd staan. Samen met hem verzint ze graag verhalen. Oom Cedric heeft haar een bijzonder verjaardagscadeau belooft. Aurore heeft het cadeau echter nooit gekregen omdat ze voortijdig overleed. Haar verlangen er achter te komen wat haar oom voor haar in petto had, houdt haar vast in het huis.
Reijnders heeft een prettige vertelstijl waarin ze de wereld van Aurore en die van Gracie tot leven brengt. Ook de spanningsopbouw is goed, de lezer is eerst nieuwsgierig naar de geschiedenis van Aurore en daarna of de vriendschap met Gracie verandering in gang zal zetten.

In het verhaal spelen schilderijen een belangrijke rol. Reijnders baseerde deze schilderijen op bestaand werk. De lezer kan dat zien op de schutbladen van het boek in een bewerking van Sophie Pluim. Pluim gebruikte voor haar illustraties ook tekeningen van haar oma Bep, die ze bij leven nooit gekend heeft. Deze tekeningen komen uit een plakboek uit de tijd dat oma Bep nog op de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag zat.

Het papieren theater
Joke Reijnders, met illustraties van Sophie Pluim en tekeningen van Bep von Meijenfeldt
Van Goor, 2024