Het eiland aan de rand van de nacht - Lucy Strange


Wat mij betreft is een boek van Lucy Strange altijd iets om je op te verheugen. De Britse schrijfster weet in haar verhalen veel sfeer te brengen en combineert dit met een origineel en spannend plot. Ze vindt inspiratie in sprookjes en folklore. Haar boeken spelen zich altijd af in een historische setting en hebben altijd een meisje als hoofdpersoon. In Het eiland aan de rand van de nacht is dat Faye. Zij groeit op in een bos waar ze zich helemaal thuis voelt. Haar vader zorgt voor haar, over een moeder wordt niet gesproken. Als Faye zes jaar is vertrekken vader en dochter plotseling uit het boshuis en gaan bij een zus van Fayes vader wonen. Faye kan daar niet aarden. Ze praat nauwelijks nog en vlucht zodra dat kan in de takken van een oude boom in de buurt van tantes huis.
Als Faye wat ouder is gebeurt er op een avond iets dat alles verandert. Iets met een bijl, een splijtend geluid en een doordringende schreeuw. Faye krijgt de herinnering aan die gebeurtenis niet scherp, maar het moet iets vreselijks zijn, want ze wordt weggestuurd naar een speciale school op een afgelegen eiland. Een school ‘waar ze weten hoe ze voor je moeten zorgen ’zegt tante. Fayes vader zegt niets, hij zit in zijn stoel wat voor zich uit te staren en is al tijden onbereikbaar voor Faye.
Het is een vreemde school waar ze terecht komt. Er zijn weinig leerlingen en zij moeten zich aan strenge regels houden. De directeur wijst erop dat alle leerlingen ‘iets slechts hebben gedaan’. Al op de eerste dag wordt een van de leerlingen begraven. Faye krijgt al snel het gevoel dat er iets niet klopt en ze vindt onverwachte hulp om dat uit te zoeken.

Het eiland aan de rand van de nacht is een spannend verhaal dat zich afspeelt in het verleden, al wordt niet helemaal duidelijk wanneer precies. Er is in ieder geval nog geen sprake van computers en mobiele telefoons. Het verhaal is goed geschreven (en vertaald) en heeft intrigerende personages, boeiende thema’s en mooie plotwendingen.
Strange geeft letterlijk kleur aan haar verhalen door voor ze gaat schrijven een moodboard te maken. Ze werd voor dit verhaal geïnspireerd door haar bezoeken aan het eiland Skye in Schotland en dan vooral door de heldere kleuren van de lucht tegen de donkere kleuren van de rotsen.
Zoals in veel boeken van Strange is de relatie tussen de hoofdpersoon en haar vader een thema. Faye heeft verdriet omdat haar vader op een eiland lijkt te zitten waar zij niet bij kan. Tijdens het schrijven van dit boek overleed de vader van de auteur en een stukje van haar verdriet klinkt door in dit verhaal. Niet alleen Fayes vader zit op een symbolisch eiland, ook Faye heeft zich al enige tijd afgesloten van de buitenwereld. Het is een van de thema’s van het boek; wie trekt zich terug en wordt onbereikbaar en wie treedt naar buiten en gaat tot actie over. Een ander thema dat ook met communicatie te maken heeft gaat over ‘het geheime leven van bomen’, die (naar we nu weten) via hun wortels en schimmels onzichtbaar voor ons met elkaar communiceren. Een idee dat in de tijd waarin dit verhaal zich afspeelt als absurd werd afgedaan. Een derde thema dat in verschillende vormen door het verhaal terugkomt is de vraag wie slecht is en wie niet en wie dat bepaalt.

Het eiland aan de rand van de nacht is een spannend, sfeervol en  avontuurlijk verhaal. Het boek leest vlot weg, maar heeft zeker ook diepgang.

Het eiland aan de rand van de nacht
Lucy Strange, vertaald door Aleid van Eekelen- Benders
Gottmer, 2024