12 tot 15 jaar
Keedie - Elle McNicoll
‘Welkom in Juniper, ons mooie Schotse stadje. Het heeft een eeuwenoude historie. En pestkoppen, die hebben we ook’
Aan het woord is de veertienjarige Keedie. Ze zit in een boom klaar om de pestkoppen die haar vriendin Bonnie hebben lastig gevallen te beschieten met een waterpistool. De actie is succesvol en Keedie keert tevreden huiswaarts. Daar komt ze erachter dat een van de drie pestkoppen het nieuwe vriendje van haar tweelingzusje Nina is. Het tekent de kloof die tussen de zussen is ontstaan. Nina trekt op met de pestkoppen van hun school, ze zijn haar beste vrienden. Keedie is een eenling die haar eigen plan trekt. Ze is niet bang voor pestkoppen en wordt daarom gevraagd door andere leerlingen om voor hen op te komen. Zo komt Keedie op het idee een Anti-Bully-Service te beginnen. Leerlingen kunnen haar inhuren en zij garandeert met een geweldloze aanpak de pestkoppen te stoppen.
Keedie is een prequel op het debuut van Elle McNicoll Een soort Vonk (Lemniscaat, 2020). Van dit boek is een tv-serie gemaakt, die ook in Nederland te zien is.
De lezer leert Keedie vanaf de eerste bladzijde kennen als een zelfbewuste meid die zich graag kleurrijk kleedt en die opkomt voor zichzelf en anderen. Pas op bladzijde veertig wordt duidelijk dat Keedie gediagnostiseerd is als iemand met autisme. Pakkend geeft Keedie weer wat dat betekent op een school waar het merendeel van de leraren en leerlingen geen autisme heeft. Ze beschrijft bijvoorbeeld hoeveel moeite het kost haar autisme te maskeren: ‘Maskeren is dat rottige, slopende gedoe dat autisten zich eigen maken om te overleven in een wereld vol niet-autisten. Doorgaans lukt dat aardig goed. (…) Maskeren is het onderdrukken van je natuurlijke gedrag. Het camoufleren van je eigen ik om te voorkomen dat anderen denken dat er iets mis me je is. Het holt je uit. Het kruipt onder je huid.’
Keedie ziet dat haar zesjarige zusje Addie dezelfde strijd voert en ontegenzeggelijk ook de diagnose autisme zal krijgen. Ze trekt steeds meer naar haar zusje toe en helpt haar. Er is een prachtige scene in het boek als Addie aan Keedie vraagt wat autisme is. Op die vraag zijn veel antwoorden mogelijk en Keedie kiest uiteindelijk Addie te vertellen dat autisme geweldig is en waarom.
De schrijfster, die pleit voor een betere vertegenwoordiging van neurodiversiteit in de boekenwereld geeft een gevarieerd beeld van mensen met autisme en dat is een verademing. Keedie is een heerlijk personage, sterk en eigengereid, maar ook een onzekere puber die haar weg zoekt. Een mooi thema in het boek is de verhouding tussen de tweelingzussen. Eens elkaars beste vriend en nu ieder op een ander pad belandt. Ook het thema pesten speelt een belangrijke rol in het verhaal, waarbij Keedie zeker niet in de slachtofferrol zit.
Keedie is een boek voor pubers. Zowel Keedie als Nina zijn op zoek naar zichzelf en daarbij spelen vrienden en school een belangrijke rol. Het is verfrissend dat Elle McNicoll laat zien dat meiden met autisme niet zielig en afhankelijk hoeven te zijn.
Keedie
Keedie is een boek voor pubers. Zowel Keedie als Nina zijn op zoek naar zichzelf en daarbij spelen vrienden en school een belangrijke rol. Het is verfrissend dat Elle McNicoll laat zien dat meiden met autisme niet zielig en afhankelijk hoeven te zijn.
