9 tot 12 jaar
Kinderen van de straat - Xavier-Laurent Petit
Veertienjarige Saturnino, zijn zevenjarige zusje Luzia en zijn vriend Tullidito zijn straatkinderen die leven van schoenpoetsen, ansichtkaarten verkopen en het afval af te struinen. Als Saturnino erg weinig geld voor zijn diensten krijgt ‘vult hij zijn salaris aan’ door te zakkenrollen. Op een dag gaat dat helemaal mis en levert de beroofde toerist hem uit aan de macado’s, de beruchte agenten. Saturnino is letterlijk doodsbang, want hij weet maar al te goed dat dit hem zijn leven kan kosten. Er verdwijnen regelmatig straatkinderen. Maar dan is er ineens een oudere keurig geklede heer die de agenten opdraagt Saturnino te laten gaan. Schoorvoetend geven ze hieraan toe als de vreemdeling het bewijs levert een kennis van de president te zijn. De man nodigt Saturnino, zijn zusje en Tullidito uit hem op te zoeken. Ze twijfelen, want wat zijn de bedoelingen van de man? Ze gaan toch en ontdekken dat hij een Maestro is. Hij laat straatkinderen kennis maken met westerse klassieke muziek en ieder kind mag een instrument naar keuze leren bespelen.
Kinderen van de straat is het tweede boek van de Franse schrijver Xavier-Laurent Petit dat in het Nederlands is vertaald en het werd in 2005 geschreven. In Frankrijk is Petit een bekende jeugdboekenschrijver die al menig prijs won en ook in Nederland viel zijn werk op. De zoon van de berentemmer kreeg in 2023 een Zilveren Griffel. Beide boeken laten de leefwereld van kinderen aan de rand van de samenleving zien. Kinderen van de straat neemt de lezer mee naar Latijns Amerika waar straatkinderen op zichzelf zijn aangewezen. Het verhaal speelt zich af in een niet nader genoemd land, al zijn er wel aanwijzingen die doen vermoeden dat de schrijver Bolivia voor ogen heeft. In het verhaal zijn gebeurtenissen verwerkt die daadwerkelijk hebben plaatsgevonden, zoals het muziek maken met straatkinderen, maar hoe dit precies zit heb ik niet kunnen achterhalen. Waar geen twijfel over kan bestaan is het harde leven van de straatkinderen in Latijns Amerika dat Petit beschrijft.
Saturnino is de verteller. Hij neemt de lezer mee in zijn emoties. Er is angst, wanhoop en machteloosheid, zoals bij de dood van zijn ouders, het kat- en muisspel dat een politieman met hem speelt en het verlies van vrienden. Maar er is ook vreugde, bijvoorbeeld bij de ontdekking van de vreemde muziek, een onverwachte maaltijd of een goede plek om te slapen. Kinderen van de straat is een pakkend verhaal waarin de gebeurtenissen elkaar snel opvolgen. Petit verzacht zijn beschrijving van de harde realiteit door ook geluksmomenten in zijn verhaal te verwerken. Net als in De zoon van de berentemmer zijn er ook nu mensen die opstaan om de verdrukte kinderen te helpen, maar niet alles komt tot een goed einde.
Kinderen van de straat
