Een ongelofelijk grote, ongelofelijk gevaarlijke leguaan - Pim Lammers

‘Wij zijn thuis met…tien, elf, twaalf, dertien…
ja, dertien kinderen.
Ik hoef me dus nooit te vervelen,
want er is altijd iemand om mee te spelen,
om mee te tekenen, om mee te gamen
of om mee naar het zwembad te gaan.
Verstoppertje duurt altijd lekker lang
en ’s nachts ben ik nooit bang,
want onze stapelbedden staan gezellig
dicht tegen elkaar aan.'

Een naamloze jongen stelt zijn familie aan de lezer voor. Aanleiding is een opdracht van de juf. Zij heeft gevraagd om een familiefoto mee te nemen. Deze heeft onze hoofdpersoon niet en daarom tekent hij zijn familie zelf. Naast de dertien kinderen zien we drie vaders met geweldige beroepen, twee moeders (een is president en de andere superheld) en de familie heeft veel spannende huisdieren. Het allerleukste huisdier vindt hij zijn ongelofelijk grote, ongelofelijk gevaarlijke leguaan. We zien het allemaal op de tekeningen: een piratenvader, supermama op de kop van een krokodil, de geweldige slaapkamer van de kinderen en de huisdieren.  We zien echter niet de ongelofelijk grote, ongelofelijk gevaarlijke leguaan, want die is te groot.
Dan neemt het verhaal een wending met een bekentenis: ‘Oké, oké je hebt het vast al door- mijn échte familie komt op deze tekening niet voor.’ Alsnog laat hij zijn echte ‘supersaaie’ familie zien op een zwart-witfoto: een moeder (zorgmanagementadviseur), een vader (bouwkundig inspecteur), een ‘saaie zus’ en twee goudvissen. Er is geen extra vader of moeder, geen bonusvader of bonusmoeder, geen ouder met een stoer beroep en ook geen stoet kinderen om mee te spelen, zoals andere kinderen in de klas dat wel hebben.
Het verhaal eindigt daar niet. Op de volgende bladzijde komt er weer kleur in de tekeningen als de jongen meer foto’s laat zien en dan blijkt zijn familie toch niet zo erg saai.
En die ongelofelijk grote, ongelofelijk gevaarlijke leguaan? Ook die zien we terug, in zijn volle omvang. Want soms komen dromen uit. Toch?

Een ongelofelijk grote, ongelofelijk gevaarlijke leguaan won dit jaar zowel een Zilveren Griffel als een Zilveren Penseel. De tekst van Pim Lammers is speels en ritmisch. Soms rijmt het, soms ook niet en het leest lekker voor.
Natascha Stenvert heeft het verhaal fantastisch geïllustreerd. Op de tekeningen is van alles te ontdekken en ze zitten vol grappige details. Het verhaal laat op een originele manier zien dat er vele soorten uiteenlopende families zijn en dat er overal plaats is voor gezelligheid, avontuur en liefde.

Een ongelofelijk grote, ongelofelijk gevaarlijke leguaan is een grappig en liefdevol boek.

Een ongelofelijk grote, ongelofelijk gevaarlijke leguaan
Pim Lammers met illustraties van Natascha Stenvert
Querido, 2024

© Natascha Stenvert