Viti en het vuurtorenpad - Lore Mutsaers

‘Mama deed de ring die ze van papa had gekregen nooit af. Ze sliep ermee, zwom ermee en zelfs wanneer ze de afwas deed, zat de ring gewoon aan haar vinger. Ze draaide er niet alleen aan wanneer ze papa miste, maar ook wanneer ze zenuwachtig was. En als ze geluk nodig had, gaf ze er een kus op. Ze bleef dat doen, ook nadat papa verdwenen was in de zee.’

Elfjarige Viti is erbij als zijn moeder op de marlt haar geliefde ring kwijtraakt. Om zijn moeder te troosten wil hij een nieuwe ring voor haar kopen. Die is dan ook een beetje van papa redeneert hij, omdat een deel van papa ook in Viti zit. Maar geld heeft hij niet. Als opa vertelt over het Strand van de Kristallen dat aan het einde van het Vuurtorenpad ligt dat leidt naar het einde van de wereld besluit Viti daar naartoe te gaan om een mooie grote kristal te vinden die hij kan verkopen of ruilen voor een nieuwe ring.

De Vlaamse schrijver en dichter Lore Mutsaers schreef een hartverwarmend poëtisch verhaal. Viti’s tocht naar het eiland voert hem langs verschillende plaatsen waar hij bijzondere mensen ontmoet. Zo loopt hij een stukje mee met de wankele wandelaars. Zij kiezen voor de veilige weg en nemen afscheid als Viti wil afdalen naar de kust. Daar ontmoet hij de eendenmosselvissers die ‘het zwarte goud’ uit de zee halen. Viti hoopt dat zij meer kunnen vertellen over zijn vader die ook visser was. Hij luistert naar de verhalen over het gevaarlijke werk en hoort hoe de vissers Viti’s vader hebben geprobeerd te redden. Als Viti verder reist ontmoet hij de meigas, de bierdrinkende goedaardige heksen uit het dorp, de vuurtorenvrouw en Paco met zijn passie voor surfplanken. Op zee op weg naar het eiland raakt hij in gesprek met Golfje die vrij en wild als alle andere golven was tot hij per ongeluk een man meesleurde die dit niet overleefde. Golfje mag dan wel rustig zijn, maar de reis op zee verloopt niet zonder problemen want er zijn walvissen die op wraak uit zijn.
Sommige ontmoetingen zijn grappig, andere ontroeren. Mutsaers houdt de verschillende emoties goed in balans en componeert zo een mooi verhaal, waarin niet alles wat speelt wordt benoemd. Onder de  oppervlakte deinen gebeurtenissen en emoties mee zonder zich op te dringen. Het is ook een mooi rond verhaal waarin uiteindelijk alles op zijn plek valt.

De sfeer van verhaal wordt verbeeld door de illustraties van Charlotte Severeyns. Het landschap, de zee, de vuurtoren, de vissen en de vogels zijn prachtig getekend in veel zwart en blauw, afgewisseld met een warme rode tint. Je kunt de branding bijna horen en de geur van de zee komt als vanzelf in je neus.

Viti en het vuurtorenpad
Lore Mutsaers met illustraties van Charlotte Severeyns
De Eenhoorn, 2025

© Charlotte Severeyns