Vuurtorenbeer - Mathilde Stein

Vuurtorenbeer is een blije beer. Elke morgen denkt hij: ‘Wat bof ik toch dat ik een Vuurtorenbeer ben.’ Vuurtorenbeer woont op een piepklein eiland waar hij zich prima vermaakt met surfen, schelpen zoeken of spelen met zijn vriend Marius. Elke avond klimt hij fluitend de vuurtorentrap op om de lamp aan te steken en te genieten van het uitzicht.
Om de paar weken komt de postboot spulletjes brengen die Vuurtorenbeer nodig heeft. Ook alle kranten van de afgelopen tijd worden afgegeven, dan kan Vuurtorenbeer lezen wat er in de rest van de wereld gebeurt. Zo maakt hij kennis met een nieuwe serie over Avonturenbeer. Heel spannend. Zo spannend dat Vuurtorenbeer zijn eigen leven ineens on-ge-loof-lijk saai vindt. Hij wordt somber en heeft nergens meer zin in. Tot er storm komt. Vuurtorenbeer hoort iemand om hulp roepen. Met zijn boot gaat hij de onstuimige zee op en redt een drenkeling. Het is zijn grote held Avonturenbeer.

Vuurtorenbeer is een boek voor beginnende lezers, zonder dat er rekening gehouden wordt met de dwingende eisen van de avi-niveaus. De overzichtelijke tekst wordt omringd door veel wit en aantrekkelijke illustraties. Het verhaal is uitstekend geschrevenen in mooie rijke taal en met weinig moeilijke woorden. Het verhaal laat zich ook goed voorlezen.
Stein liet al eerder zien dat ze een spannend verhaal voor deze doelgroep kan schrijven in sprankelende levendige taal met haar boek Pluk en Pluis. Dit tweede boek is wel minder dik.
Avonturenbeer blijkt geen makkelijke gast blijkt te zijn. Hij schept op over zijn belevenissen en verder doet hij niets. Al snel voelt voor Vuurtorenbeer het logeren van zijn held ‘steeds minder bofferig’ en verlangt hij naar zijn vertrek. Maar de postboot laat nog even op zich wachten.
Mooi is de tegenstelling tussen de korte vermakelijke beschrijvingen van Avonturenbeer van zijn heldendaden en de uitgebreide zeer spannende beschrijving van de redding op zee door Vuurtorenbeer.

Het boek is geweldig geïllustreerd door Piet Grobler. Hij tekent in een losse stijl die goed past bij het verhaal. Zo oog Vuurtorenbeer een beetje slordig, net als zijn vuurtoren overigens. De strijd in de golven tekent Grobler zo prachtig dat er eigenlijk geen woorden meer nodig zijn. Ook is hij een meester in het weergeven van het humeur van de personages: ergernis of gelukzaligheid laten zich makkelijk van de berensnoeten aflezen.

Vuurtorenbeer is een fantastisch boek voor snelle startende lezers én voor minder snelle lezers die van een spannend leuk verhaal houden dat niet kinderachtig is. Beide groepen zullen profiteren van de overzichtelijke lay-out en de vele ondersteunende illustraties.

Vuurtorenbeer
Mathilde Stein met illustraties van Piet Grobler
Lemniscaat, 2023

© Piet Grobler